Als het erin zit, komt het eruit

Het glazen kantoor van Brendan Jansen op de Haar (33) doet ietwat denken aan een studentenwerkplaats. Maar laat je niet misleiden: Kleinhandel is een almaar groeiend bedrijf en inmiddels een begrip in stad en omstreken. De co-working space beslaat tien procent van het Groothandelsgebouw en de oud-student Bedrijfskunde voorziet hier dik 125 bedrijven van een werkplaats. Twee dagen per week is de jonge ondernemer hier te vinden; de overige dagen verblijft hij in Amsterdam, bij zijn andere bedrijf Try Catch.

‘Waarom wilden jullie mij eigenlijk interviewen?’ steekt hij van wal. ‘Ik heb mijn studie niet afgemaakt, maar word áltijd gevraagd voor dit soort dingen. Ik heb wel les gegeven in entrepreneurship – dat zal het zijn.’

Waarom heb je je studie niet afgemaakt?

‘Ik heb mijn bachelorscriptie nog geschreven, maar mis twee vakken: corporate finance en management accounting – echt de struikelvakken. Ik heb het ooit geprobeerd af te maken toen ik net mijn eerste bedrijf runde. Maar toen had ik de tijd niet meer…’

Waarom koos je destijds voor Bedrijfskunde?

‘Na het VWO in Zoetermeer wilde ik eigenlijk naar de kunstacademie in Den Haag. Het leek me tof, maar toch twijfelde ik. Mijn oma vertelde toen dat háár vader ooit voor hetzelfde dilemma stond. En zíjn vader stond erop dat hij ‘gewoon’ zou gaan studeren. Hij werd een heel succesvol ondernemer en heeft daarna prachtige schilderijen gemaakt! Zijn ouders hadden destijds gezegd; ga nu maar studeren, als het erin zit komt het er nog wel uit.’

Dus het werd Bedrijfskunde?

‘Ja. Ik had altijd al veel ideeën. Van een autowasservice tot aan het plan voor een discotheek in Berlijn – veel metrostations waren na de val van de muur ghoststations geworden en daar zag ik een kans. Ik was destijds 14, nog nooit in een club geweest maar ik had de tekeningen al klaar.’ Hij lacht. ‘Bedrijfskunde rijmde en de Erasmus stond goed aangeschreven. Ik koos voor IBA (International Business Administration) – het internationale sprak me aan.’

Wat voor student was je?

‘Een luie, vrees ik. Studeren vond ik niet per se plezierig. Ik was ook niet gewend veel te doen. Dat ging op het VWO prima, maar op de uni moest je wel écht gaan bikkelen. De Eureka vond ik leuk, een mooie kennismaking met de stad en de universiteit, maar ik heb me nooit bij een studentenvereniging aangesloten. Ik zag destijds denk ik teveel eenheidsworst… Tegenwoordig kijk ik daar wel anders naar.’

Je bent wel aangesloten geweest bij studievereniging ESE en hebt daar een bestuursjaar gedaan. 

‘Dat was leuk! Een studievereniging is meer inhoudsgedreven. Ik heb heel veel geleerd in dat jaar. Ik was verantwoordelijk voor de ondernemerschapscyclus – die naam hebben we later maar omgedoopt naar entrepreneurship cycle, dat klonk toch beter! Ik kon me daar echt in vastbijten. Geld ophalen, nog betere sprekers aantrekken. Toen het jaar voorbij was, was het een zwart gat. Ik had weinig aan mijn studie gedaan, maar wel het zetje gekregen voor een eigen bedrijf.’

Wat heb je daar geleerd?

‘Mijn studietijd was voor mij een heel vormende periode. Ik had vroeger veel scherpe randjes. Kon snel boos worden, scherp uit de hoek komen. Ik was heel ongeduldig – dat ben ik in zekere zin nog steeds. Vroeger beoordeelde ik iets snel als incompetentie. Met de jaren leerde ik dat er meerdere manieren zijn om ergens te komen. Consensus in een groep is zo belangrijk om op lange termijn vooruit te komen.’

Heb je spijt dat je de studie niet hebt afgemaakt?

‘Nee. Alhoewel ik nog wel een poging gedaan heb, ook omdat mijn ouders ervoor gespaard hadden. Vrienden studeerden natuurlijk wel af. Dat was even wrang, maar nu krijg ik van hen juist ook de erkenning voor de dingen die ik doe en neerzet. Je ontwikkelt jezelf in rap tempo zodra je het veld in gaat.’

Voel je weleens een extra bewijsdrang?

‘Daar ben ik niet mee bezig. Ik wil mijn bedrijven enkel nog beter maken. Daar ligt mijn aandacht.’

En, tot slot, wordt er nog geschilderd?

Hij lacht. ‘Ik heb verf, een ezel en de doeken thuis staan. Allemaal leeg. Maar dat geeft niet, mijn behoefte om dingen te maken kan ik hier ook kwijt. Net zoals voor mijn opa gold: als het erin zit, komt het eruit.’