Toespraak gehouden ter gelegenheid van zijn zijn uitvaart op 9 Â januari 2023Â door prof.dr. Harm Bart, oud-decaan van de Faculteit der Economische Wetenschappen aan de Erasmus Universiteit Rotterdam
Lieve Petra, geachte  familie,  overige aanwezigen: vriendinnen en vrienden van  Wim Marinus Lammerts van Bueren.
Toen ik in 1984 binnenkwam op de Economische Faculteit van de Erasmus Universiteit was Wim lid van het faculteitsbestuur, Prodecaan, als ik me goed herinner. Hij was een zorgvuldig man. Eens vertelde hij mij dat hij wel brieven die overhaast waren verstuurd naar het universitaire College van Bestuur net op tijd had kunnen terughalen. Nog voordat ze gelezen waren. Hij handelde in lijn met de waarschuwing van de grote Romeinse dichter Horatius: ‘Het gesproken woord kan men herroepen, het geschreven woord niet’. Een waarschuwing – in deze tijden van e-mail, twitter en degelijke – misschien wel relevanter dan ooit.
Zorgvuldig. Ook in de omgang met de studenten die hij onderwees in de Statistiek – het vak waar zijn hart lag. Ik kom er later nog op terug.
Toch . . . zijn universitaire toekomst lag elders. Het was de tijd waarin de toegepaste computerwetenschap zijn opwachting maakte. Iets dat zijn invloed deed gevoelen in de onderwijsprogramma’s.
In 1993 werd Wim Dean van het Executive MBI Program. MBI: Master of Business Information. Het gebruik van het Engels is hier op zijn plaats vanwege het internationale karakter van het programma. Â
Dat internationale karakter bracht een veelheid van buitenlandse contacten met zich mee. Over een breed front. Niet beperkt tot de Verenigde Staten – maar daar lagen toch wel de zwaartepunten. In het bijzonder in de vorm van samenwerking – eerst met Ann Arbor University in Michigan, later met Georgia State University. Â
Een en ander kreeg jaarlijks een accent bij de Graduation Ceremony – de buluitreiking. Standaard was daarbij aanwezig de ambassadeur van de Verenigde Staten. Â
Bij die buluitreiking had Wim altijd een warm persoonlijk woord voor de geslaagden. De sfeer was er naar. De aan het MBI verbonden docenten namen met genoegen en grote inzet deel aan het programma. En jaarlijks was er een ‘uitspatting’ in de vorm van wildwatervaren in de VS.Â
Wim beëindigde zijn Deanship van het MBI Programma in 1998. Als aandenken ontving hij een fraai uitgevoerde Wereldatlas.Â
Die Wereldatlas was symbolisch voor het vervolg van zijn loopbaan aan de Erasmus Universiteit: Wim werd Dean of International Affairs. Een functie met daaraan gekoppeld een hoogleraarschap aan de Economische Faculteit. Wim’s intreerede  – zijn inaugurele oratie – was getiteld: ‘Morgen is er weer een dag?’ Ja – u hoort het goed: eindigend met een vraagteken. ‘Waar gaan wij heen?’ ‘Is er iets te voorspellen?’
Het was een rede met een onmiskenbaar statistisch aspect. Want bij zijn oude vak lag nog altijd Wim’s hart. Van mijn vakgebied – de wiskunde –  is wel eens gezegd: ‘Je kunt het alleen maar doen,  als je het niet kunt laten!’ Maar mutatis mutandis geldt dit ongetwijfeld ook voor andere wetenschapsgebieden.
Director of International Affairs. Bij wat Wim in die functie deed kwam een accent te liggen op de contacten China. Ik houd het kort.
Wim vervulde een belangrijke functie in de zusterstad-relatie tussen Rotterdam en Shanghai. In opdracht van het College van Bestuur van de Erasmus Universiteit heeft Wim in 1998 het China-Holland Education & Research Center opgericht. Veel getalenteerde Chinese onderzoekers en studenten kwamen naar Rotterdam.
Zijn inspanningen hebben er toe geleid meer dan honderd Chinese studenten in Rotterdam zijn gepromoveerd. Velen onder hen hebben nu belangrijke academisch posities in China. Zij hadden grote waardering voor Wim in het bijzonder vanwege de persoon die hij was. De band die daardoor ontstond werkt nog altijd door.
Wim’s levenslange passie voor de Statistiek bleek ook uit cursussen die Wim gaf ten behoeve van HOVO. Het Hoger Onderwijs voor Ouderen dat toen – met duizenden cursisten – nog volop bloeide aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Cursussen met mooie titels: ‘Statistiek, maar dan leuk’ en  ‘Statistiek van alle dag(bladen)’. En cursusbeschrijvingen met zinnen als: ‘Klopt dat eigenlijk wel? Volgt dat wel uit de cijfers? Als u zichzelf dat soort vragen stelt bij het lezen van de krant is u bij deze cursus aan het juiste adres. En de krant leest u daarna als nooit tevoren.’Â
Speels. Maar ook gezond sceptisch. Wim was zich bewust van – om het met Aristoteles te zeggen – het onderscheid tussen het tellen en dat wat geteld wordt. Met andere woorden: hij was kritisch ten aanzien van de opkomende mentaliteit om alleen ernstig te nemen dat wat zich laat uitdrukken in getallen. Er is meer tussen hemel en aarde!
Zijn laatste cursus gaf Wim in 2006. In het jaar nadat hij als 65-jarige met emeritaat ging. Die pensionering ging aan velen ongemerkt voorbij. Ook aan mij. Terwijl ik toch in die tijd voorzitter was van de HOVO Commissie waarvan Wim ook deel uitmaakte – waar hij tien jaar lid van is geweest. Het onderstreept zijn positieve betrokkenheid bij het totaal van het reilen en zelen van de universiteit.
Aan dit alles is nu een einde gekomen. De tijd schrijdt onverbiddelijk voort.
Wim Marinus Lammerts van Bueren was van betekenis voor de Erasmus Universiteit In de sfeer van de persoonlijk verhoudingen was hij een goede collega. Hij was een authentiek lid van de Civitas Academia – om het met een inmiddels op de achtergrond geraakte term te zeggen.
De contacten die mijn echtgenote en ik met Wim en Petra hadden waren van vriendschappelijk aard, ook al waren ze in de laatste jaren schaars.Â
Wim . . . dank en vaarwel!