Stefan Verhoeven (52) komt uit een echte ondernemersfamilie: zijn vader en beide opa’s runden eigen zaken. De jonge Stefan koos voor Bedrijfseconomie aan de Erasmus Universiteit. Hij werd CEO bij Miele Nederland en blikt terug op zijn studentenjaren. ‘Ik dacht regelmatig: wanneer wordt dit leuk?’
TEKST: Karin Koolen
FOTO: Marie Cécile Thijs
Waarom koos je voor een studie aan de Erasmus Universiteit?
‘Ik kom uit de buurt van Eindhoven en kon kiezen tussen Groningen of Rotterdam. De studie bedrijfskunde in Rotterdam stond het beste aangeschreven én de stad sprak mij aan. Omdat ik twee jaar op rij werd uitgeloot voor de studie Bedrijfskunde, pakte ik Bedrijfseconomie op en koos uiteindelijk voor de afstudeervariant Bedrijfskundige Economie (BKE). Achteraf een goede zet geweest!’
Waarom was dat een goede zet?
‘Die studie werd geleid door vier bevlogen hoogleraren vanuit diverse disciplines. Nel Hofstra was thuis in bedrijfssociologie en -psychologie. Ronald Schuit – hij is helaas overleden – had een achtergrond in financiering en belegging. En dan waren er nog Jaap Paauwe vanuit interne organisatie en Jan Bunt vanuit commerciële beleidsvorming (marketing). Zij hadden de filosofie dat je weliswaar heel goed in je vakgebied kon zijn, maar dat je pas samen, door disciplines bij elkaar te brengen, tot succes komt. Dat is een waarheid als een koe. Ik werk dagelijks volgens dat principe: je openstellen voor anderen, disciplines als basis voor succesvolle en voortdurende samenwerking en verbetering, dát is de key. Eens in de zoveel tijd hebben we een reünie van de afstudeer- variant BKE waarbij Jan Bunt als vanouds gloedvol en zelfs emotioneel die noodzaak betoogt.’
Wat voor soort student was jij?
Lachend: ‘In eerste instantie een vrij gemakzuchtige. De eerste jaren stonden me ook tegen. Ik vond het anoniem en surreëel. Grote colleges, algemene theorie. En dan die tentamens in Ahoy, metroladingen vol studenten zaten in zo’n hal. Ik haalde alles met de hakken over de sloot. Opgeven was mijn eer te na, maar ik dacht regelmatig: wanneer wordt het nou leuk?’
En? Wanneer werd het leuk?
‘De laatste jaren! Toen werd het concreet. We gingen bedrijven bezoeken, kregen échte problemen voorgeschoteld. Toen werd ik fanatiek. Ik kwam toen ook in het bestuur van de studievereniging le managEUR. We stonden bekend als ondernemend, creatief en een tikkie brutaal. Dat paste – en past – heel goed bij mij. Binnen het bestuur kreeg ik de verantwoordelijkheid om ‘het project’ te organiseren. Effectief bestond dat uit een studiereis met daaraan gekoppeld een (semi) wetenschappelijk onderzoek. Het is misschien wel de meest leerzame tijd van mijn studie geweest.’
‘Een tikkie brutaal past bij mij’
Waar ging de reis naartoe?
‘Amerika. Daar was ik nog nooit geweest. De focus lag op milieumanagement, iets waar ze in Californië toen al relatief ver in waren. We hebben diverse bedrijven, zoals Frito-Lay, Gist Brocades, Dow Chemical en Unocal, bezocht en een heel programma op touw gezet. Er moest een comité van aanbeveling komen, ik moest bedrijven aanschrijven en bezoeken ten behoeve van funding en deelname aan het onderzoek, studenten werven die meewilden, een (studie) programma samenstellen, vluchten en hotels boeken.’
Heb je bij een studentenvereniging gezeten?
‘Nee, al heb ik genoeg gefeest, hoor. Tijdens de Eurekaweek had het me nog leuk geleken, maar daarna is het er niet meer van gekomen. Jammer? Ja, het had me wellicht kunnen helpen. Al heb ik veel van mijn studiecontacten warm kunnen houden.
Ik weet hoe belangrijk een goed netwerk is. Zal ik je wat grappigs vertellen? Ik heb onlangs een huis laten verbouwen en veel oude studievrienden zijn daarbij betrokken geweest; de ene zit in beton, iemand werkte met kranen, een ander weer met keukenbladen. Het werkt fijner samen met mensen met wie je een mooie historie deelt.’
Ben je nog betrokken bij de Erasmus Universiteit?
‘Ik ben lid van de alumnivereniging. En via mijn vorige baan bij Esso kwam ik een oude studiegenoot tegen die veel doet voor het Trustfonds. Daar ben ik me nu een beetje in aan het verdiepen. Overigens heeft Miele een samenwerking met Food Lab in het Mandeville gebouw. Daar staan onze inbouwapparaten (ovens en kookplaten) en in ruil daarvoor helpen zij ons recepten te maken voor onze eigen kookschool met een lage ecologische foodprint. Ik ben daar trots op. Ik draag de universiteit een warm hart toe.’
Hoe belangrijk is duurzaamheid voor je?
‘Erg belangrijk, ook in mijn werk ben ik daarmee bezig. Sustainability wordt gelukkig steeds beter gedragen. Ook houd ik me bezig met een programma dat witgoed recyclet en geef ik in mijn vrije tijd – als professional in het bedrijfsleven – praktijklessen op scholen. Ik denk dat ik op het punt in mijn carrière ben gekomen dat ik wat terug wil doen voor de maatschappij, voor de wereld. Ik heb ook wat meer tijd voor mezelf; de kinderen zijn gaan studeren, mijn carrière heeft vorm gekregen. Dan ontstaat er ruimte in je hoofd. Ik zou nog wel een paar jaar in het buitenland willen werken. Dat lijkt me fantastisch!’
'Overigens heeft Miele een samenwerking met Food Lab in het Mandeville gebouw. Daar staan onze inbouwapparaten en in ruil daarvoor helpen zij ons recepten te maken voor onze eigen kookschool met een lage ecologische foodprint.'