Hester Dibbits: 'Eerst het Wilhelmus onderzoeken, dan pas zingen'

Emotienetwerken

Discussies over erfgoed laaien vaak gemakkelijk hoog op. Denk aan discussies over Zwarte Piet of het wel of niet verplicht stellen van het zingen van het Wilhelmus op scholen. Hester Dibbits en Marlous Willemsen ontwikkelen daarom een methodiek, genaamd emotienetwerken, waarbij het dialogische gesprek centraal staat. 

‘Wat gebeurt er als je juist al die verschillende stemmen rond bijvoorbeeld een Zwarte Pietdiscussie met elkaar in contact brengt en ook fysiek in een ruimte zet? Als je de emoties, verlangens en belangen van voor- en tegenstanders in kaart brengt op een soort mindmap voordat je de discussie begint? Dus eerst inventariseren, dan pas debatteren. Je hoeft het aan het einde niet met elkaar eens te zijn, maar de hypothese is dat deze methodiek leidt tot een meer ontspannen benadering van de discussie', schrijft Dibbits in een blog op de website van het KCR.

Erfgoed versus identiteit

Dibbits stelt dan ook dat erfgoedkwesties op een veel interessantere manier benaderd zouden kunnen worden: 'Je kan veel meer en andere relaties, associaties en verbindingen opzoeken rondom het Wilhelmus. Hoe werd het Wilhelmus vroeger gezongen bijvoorbeeld, wat is een volkslied, waarom kan een volkslied mensen soms zo diep raken, en sinds wanneer bestaan er volksliederen? In plaats van nadruk leggen op het Wilhelmus als jouw volkslied, jouw erfgoed en jouw identiteit die je moet leren kennen. We moeten uit de groef dat je door erfgoed je eigen identiteit leert kennen. Want daarmee komen we er niet in deze geglobaliseerde samenleving.'

Het is belangrijk voor scholieren om op de hoogte te zijn van geschiedenis, vindt Dibbits: 'Dat leerlingen zien wat er om hen heen is en waar dat vandaan komt. Dat ze direct de school uitlopen en denken: het alledaagse is eigenlijk heel ongewoon. Waarna ze uitgedaagd worden daar met een onderzoekende blik naar te kijken. Maar door erfgoed en identiteit aan elkaar te koppelen, zetten we onszelf teveel vast’. Er is te weinig speelruimte voor degene die met dat erfgoed niets heeft.'