Vandaag is een dag als alle andere. We maken ons klaar voor het onderwijs binnen het bachelor vak Zorgen voor Later. Dan zien we ineens een hele andere studentenpopulatie voor ons; ze hebben beperkt zichtvermogen, hun gehoor is aangetast, ze hebben last van pijnlijke gewrichten en veel minder spierkracht. De studenten lijken dezelfde klachten te hebben als oudere mensen die allang met pensioen zijn. Wat is er toch aan de hand met onze 20-jarige studenten die vorige week nog zo vitaal waren?
Gelukkig is er niets ernstigs gebeurd. Met behulp van zogeheten ‘ageing suits’ gingen onze studenten op pad met 17 kilo extra gewicht, stijve gewrichten, macula degeneratie (scherp zien wordt steeds lastiger) en een slecht gehoor. Naast trappenlopen, sprintjes trekken en boodschappen doen, bleken ook brood smeren, schrijven en aankleden niet zo gemakkelijk te zijn. Dit leidde tot veel grappige momenten, maar ook tot meer inzicht en begrip voor oudere mensen.
Vereenzaming leek ineens heel begrijpelijk, en menig student verkoos het gebruik van de lift boven het traplopen om vallen te voorkomen. Ondanks dat er in de literatuur veel geschreven wordt over kwetsbaarheid en we tijdens de colleges besproken hebben welke problematiek op je afkomt als je ouder wordt, is dat toch iets anders als het zelf ervaren. Door te voelen hoe het is om oud te zijn, weten studenten nu waar ouderen mee worstelen. Een ervaring die hopelijk bijdraagt aan Zorgen voor Later.
- Meer informatie
Deze blog is geschreven door prof. dr. Anna Nieboer, Sanne Kuipers en dr. Jane Murray Cramm.