Cheyenne in de spotlight

Duizend en één dingen tegelijk

“Ik ben geboren en getogen in Rotterdam, dus de keuze voor de Erasmus Universiteit was vrij snel gemaakt. Na een jaar Psychologie studeren heb ik de overstap gemaakt naar Rechten. Op de middelbare school deed ik veel met debatteren en mijn vrienden hadden al vaker de opmerking gemaakt dat ik Rechten zou moeten studeren en later advocaat moest worden of de politiek ingaan. Nadat ik was begonnen met Psychologie besefte ik dat het niet de studie was voor mij, want het was niet de juiste uitdaging. Daarom besloot ik alsnog naar mijn vrienden en onderbuikgevoel te luisteren door over te stappen naar Rechten. Tot op de dag van vandaag ben ik erg blij met die keuze.

In mijn eerste jaar Rechten wilde ik mij volledig focussen op de studie, maar iedereen die mij kent weet dat ik moeilijk stil kan zitten en het liefst duizend dingen tegelijk doe. Daarom begon ik vanaf de zomer van mijn tweede studiejaar ook met allerlei nevenactiviteiten. Zo werd ik vrijwilliger bij de rechtswinkel, lid van een studievereniging, dook ik meteen in een van de commissies én een bijbaantje was natuurlijk ook mooi meegenomen. Rustig opbouwen zat er niet in, dus ik ging van nul naar honderd in anderhalve maand tijd. Ik had er mijn zinnen op gezet, dus niets of niemand zou mij tegenhouden. Zelfs geen grote enkeloperatie. Drie dagen na de operatie rolde ik namelijk gewoon het kantoor op de 8e verdieping in. Minder leuk was de brandoefening op mijn eerste dag terug als je de liften officieel dus niet mag gebruiken en de ‘rups’ voor de trap blijkbaar niet werkt. Daar zat ik dan op mijn tweede werkdag met mijn manager in de lift tegen de regels in, want we moesten toch echt naar buiten. Ook wisselde ik mijn voltijd studie om naar deeltijd voor twee maanden en gelukkig heb ik uiteindelijk ook geen studievertraging opgelopen. Nu ik terugkijk ben ik best trots op wat ik allemaal heb gedaan, maar op het moment vond ik dat allemaal heel vanzelfsprekend.”

Op zoek naar de kangoeroes

“Een van de redenen om zo veel naast de studie te doen, was mijn hoop om in het buitenland te studeren en dan specifiek een exchange aan de University of New South Wales in Sydney (UNSW), Australië. Voor die bestemming was er altijd een selectie, dus op deze manier probeerde ik mijn kansen op toelating te vergroten. Uiteindelijk kreeg ik een plekje aangeboden en stapte ik in het vliegtuig naar de andere kant van de wereld. De ervaringen die ik daar heb opgedaan zijn onbeschrijfelijk en stegen ver boven mijn verwachtingen uit. Het land en de cultuur staan voor mij toch wel bovenaan. Het is ontzettend gaaf om in de trein te kunnen stappen en nog geen twee uur later in een veld tussen 30 wilde kangoeroes te staan.

Ook de vakken aan UNSW waren enorm interessant. Een van mijn docenten zal mij ook altijd bijblijven; het was een zogenaamde intensive course en als een docent de klas acht uur lang geboeid kan houden op een zondag, dan is deze van een heel speciaal kaliber. Een exchange is een echte verrijking van je studie en leven, maar ik geef ook toe dat ik het soms moeilijk vond om zo ver van huis te zijn. Even naar huis bellen kon vaak niet, vanwege het grote tijdsverschil. Ik woonde met vier andere studenten, dus we konden gelukkig bij elkaar terecht en dan kom je er ook achter dat je niet de enige bent met heimwee. Het merendeel van de exchange studenten krijgt er op een of andere manier mee te maken en het zou zeker geen taboe moeten zijn.”

Een kind van de faculteit

“In de zomer voor mijn tweede jaar Rechten ging ik op zoek naar een bijbaan. In deze zoektocht zag ik een vacature voorbijkomen voor de ESL Alumni Belcampagne. Het was een project van zes weken en het salaris was hoger dan mijn vorige bijbaan, dus ik besloot te solliciteren en ik kan wel zeggen dat die beslissing de rest van mijn carrière heeft bepaald. Tijdens de belcampagne viel ik namelijk op bij de projectleiders vanwege mijn hoge donaties en na afloop vroegen ze of ik nog langer voor de faculteit zou willen werken. Zo werd ik de eerste student-assistent voor het MyFuture programma en uiteindelijk was dat de kick-off van mijn loopbaan bij Erasmus School of Law.

Na een jaar bij de afdeling ging ik op exchange, maar na terugkomst pakte ik mijn baan weer op bij de afdeling Development (Communicatie, Marketing & Relaties). Vanaf dat moment is het een ware achtbaan geweest, want ik heb heel veel verschillende functies bekleed: eerst student-assistent en later projectleider MyFuture, alumni officer, communicatiemedewerker en op dit moment coördinator van de afdeling Communicatie, Marketing & Relaties. Een functie die voor mij ontzettend leerzaam is en waar ik veel plezier uit haal. Door deze verscheidenheid aan rollen en taken komt het regelmatig voor dat ik nog word bevraagd over mijn vorige werkzaamheden en dan kan ik niet altijd nee zeggen. Ik ben een ‘kind van de faculteit’, maar door alle wisselingen heb ik soms de behoefte voor een frisse start en een nieuwe eerste indruk.”

Communicatie gaat om verbinden

“Goede communicatie is van groot belang voor iedere organisatie en zeker voor een onderwijsinstelling. Het stimuleert een effectieve en efficiënte samenwerking, geeft duidelijkheid over verantwoordelijkheden en doelen en zorgt ervoor dat de neuzen dezelfde kant op staan. Communicatie gaat om het verbinden van mensen en het geven van een gevoel van betrokkenheid. Dat vind ik zo mooi aan het communicatievak en daar maak ik mij hard voor. Zeker in een tijd als nu waarin collega’s en studenten zich logischerwijs minder verbonden met elkaar voelen. Ik hoop dat in de komende jaren nog verder te verbeteren bij Erasmus School of Law.”

Minder focussen op de toekomst

"Van kleins af aan ben ik een echte toekomstdenker en vergeet ik vaak stil te staan in het hier en nu. Altijd nadenken over mijn vervolgstappen, over wat gaat komen en hoe ik dat het beste kan aanvliegen. Eerlijk gezegd kan dat best vermoeiend zijn en vergeet ik soms om echt te leven. Gelukkig ben ik mij hier nu meer bewust van en ben ik al een stuk beter geworden in het loslaten en aanwezig zijn in het moment. Ergens had ik mijn studietijd ook anders willen invullen en er echt van willen genieten, in plaats van werken en het bouwen van mijn CV. Die tijd krijg je niet meer terug, dus dat probeer ik ook vaak mee te geven aan de huidige studenten: leef in het hier en nu, want vandaag komt niet meer terug.”

Mijn moeder is de sterkste vrouw die ik ken

“Ik ben niet iemand met grote idolen of inspiratiebronnen. Bepaalde gebeurtenissen of mensen in mijn leven dragen bij aan het worden van de persoon die ik wil zijn, maar ik vind dat iemand niet te veel moet hangen aan rolmodellen. Advies aannemen of iemand nastreven ten aanzien van een specifieke eigenschap is prima, maar we zijn allemaal individuen met een eigen verhaal.

Ik heb dan geen rolmodel, maar ik heb wel een enorm goede band met mijn moeder en in mijn ogen is zij de sterkste vrouw die er is. Ik heb een enorm respect voor haar en hoe ze ondanks alles wat op haar weg kwam voor drie kinderen heeft gezorgd en hen altijd een warm en veilig gevoel heeft kunnen geven. Ik ben haar enorm dankbaar en dat zou ik haar vaker moeten vertellen. Ik was de jongste dus ik heb uiteindelijk best veel meegekregen van wat er speelde, maar we trotseerden het samen en gek genoeg zou ik het achteraf gezien ook niet anders hebben gewild. Mede daardoor ben ik heel close met mijn moeder en het heeft mij geleerd wat echt belangrijk is in het leven.”