Joke in de Spotlight

Liefde voor sport en onderwijs

Ik ben gek op sport, dus het was voor mij een logische keuze om na mijn middelbare school naar de sportacademie te gaan. Ik heb daar vier jaar gestudeerd en een hele leuke tijd gehad. Ik vond het fantastisch vier jaar lang iets te doen wat ik ontzettend leuk vond zonder dat ik mij zorgen hoefde te maken over andere zaken. Hoewel de arbeidsmarkt krap was in de jaren ’80 van de vorige eeuw, vond ik na mijn studie vrij snel een baan als gymnastiekdocent op een middelbare school in Nieuw-Vennep (Noord-Holland). Omdat het lesgeven mij heel goed beviel, ben ik in deeltijd Duits gaan studeren zodat ik daarna zowel gymnastiekles als Duits kon geven. Ook heb ik in de jaren erna nog een opleiding fysiotherapie afgerond, maar hiermee heb ik nooit echt in de praktijk gewerkt.

Carrière switch

Na ruim tien jaar lesgeven ben ik roostermaker geworden op diezelfde middelbare school, omdat ik wist dat ik niet tot mijn 65ste gymnastiek leraar zou kunnen en willen zijn. Een aantal jaar later ben ik als medewerker onderwijslogistiek aan de slag gegaan bij Erasmus School of Law. Ik hield mij onder andere bezig met het maken van het (tentamen)rooster en de studiegids. Na twee jaar kwam er op de afdeling waar ik werkte een baan vrij als studieadviseur. Samen met een aantal collega’s vormde ik de sollicitatiecommissie. De voltallige commissie was niet erg positief over de sollicitanten en opeens werd mij door de andere leden van de commissie de vraag gesteld of ik geen studieadviseur zou willen worden. Omdat ik geen juridische achtergrond had en dit een vereiste voor deze functie was, ben ik een propedeuse rechten gaan doen. Dat is een beetje uit de hand gelopen. Het begon met een propedeuse in 2001 en eindigde met een promotie in 2012. Nadat ik een tijd studieadviseur ben geweest, ben ik begin 2007 overgestapt naar het docentschap – daar ligt toch mijn passie – nadat er een vacature kwam bij de sectie staats- en bestuursrecht. Dat is inmiddels dus zo’n dertien jaar geleden.

Inzetten voor de samenleving

Met mijn onderzoek probeer ik altijd een bijdrage te leveren aan de praktijk. Ik vind dat de gemiddelde Rotterdamse burger iets moet merken van het feit dat de universiteit in deze stad staat. Ik juich het ontzettend toe dat studenten bijbanen hebben, ook als die niet direct gerelateerd zijn aan de studie maar natuurlijk moet het niet ten koste gaan van de resultaten. Ik vind het bijvoorbeeld bijzonder leuk als studenten zich inzetten als ‘maatje’ van Rotterdamse kinderen die het minder breed hebben of net iets minder bagage hebben. Zelf ben ik bijvoorbeeld al een aantal jaren voorzitter van de bezwaarschriftencommissie van de gemeente Rotterdam. Wij horen met deze commissie burgers die vinden dat de overheid niet goed heeft gehandeld en brengen na een hoorzitting advies uit aan het bestuur. Met mijn juridische expertise hoop ik op die manier een bijdrage te leveren aan de stad Rotterdam.

Verbinding maken met de student

Mijn drijfveer is dat, ook al gaat het goed, het altijd nog een stapje beter kan. Je doet je best en zet je zo goed mogelijk in, maar je moet niet op je lauweren rusten als het oké is. In de wetenschap is dat soms lastig. Als je een artikel of tekst schrijft, moet het op een gegeven moment klaar zijn en moet je het publiceren. Ik weet nog dat ik het heel spannend vond toen ik mijn proefschrift, nadat het was gedrukt, in handen kreeg; ik dacht ik sla het boek open en het eerste wat ik zie is natuurlijk een fout; dat was gelukkig niet het geval. Ook in mijn colleges probeer ik altijd te verbeteren. Als na een tentamen blijkt dat studenten een bepaald onderwerp lastig vinden, dan probeer ik daar een jaar later meer en op een andere manier aandacht aan te besteden tijdens de colleges. Zo goed mogelijk lesgeven is tegelijkertijd ook mijn grootste uitdaging. Ik ben echt een ‘onderwijsfreak’.

Je studietijd is een belangrijke fase van je leven, je gaat op eigen benen staan en moet je eigen keuzes maken. Ik vind het heerlijk om les te geven aan deze gemêleerde groep studenten, en hen mijn plezier, enthousiasme en passie voor het bestuursrecht over te brengen. Uiteraard hoeft niet iedereen er idolaat van te worden, maar ik geloof heel erg in samenwerking en verbinding leggen met de student in het onderwijs. Ik zou mijn colleges kunnen opnemen en dan volgend jaar opnieuw kunnen afdraaien, want inhoudelijk zal het onderwijs misschien niet zoveel veranderd zijn, maar ik wil vragen beantwoorden van studenten, vragen stellen om te achterhalen wat iemand niet begrijpt en vooral ook waarom hij of zij het niet begrijpt. Bovendien zou het uitzenden van de colleges van vorig jaar, betekenen dat het woord ‘Corona’ niet zou voorkomen in de colleges. Nou, dat kan natuurlijk echt niet. De studie rechten gaat over de maatschappij en is heel actueel en dat moet ook blijken uit de inhoud van de colleges.

Voorbeeldfunctie

Ik heb bewondering voor studenten omdat ik zie in welk tempo ze tegenwoordig moeten studeren. Ik vind ook dat wij soms behoorlijk wat vragen van studenten en ik voel daarom ook de verplichting om zelf tijdig de juiste informatie te geven en foutloze teksten te publiceren. Ik ben daarom ook trots als studenten mij zeggen dat ze blij zijn met mij als docent. Daar gaat mijn onderwijshart een stukje sneller van kloppen. Ook ben ik trots op het feit dat ik regelmatig word uitgenodigd om een wetenschappelijk artikel te schrijven over mijn expertise en dat ik mijn kennis mag inzetten voor de maatschappij, bijvoorbeeld als rechter-plaatsvervanger. Dit ben ik sinds vorig jaar. Ik hoop dat ik dat de komende jaren mag blijven doen en over tien jaar met veel plezier kan terugkijken op mijn arbeidzame leven. Ik ben blij met het werk wat ik doe en voel me gelukkig.