Promotie B.J. (Berend) van der Wilk

Proefschrift in het kort:

Slokdarmkanker betreft een ziekte met een slechte prognose. De introductie van (neo)adjuvante therapieën resulteerde in een verbetering van de algehele overleving bij deze patiënten. Bijna een derde van de patiënten heeft een pathologisch complete respons na preoperatieve (neoadjuvante) chemoradiatie. Hierbij wordt geen vitale resttumor meer teruggevonden in het resectiepreparaat. Deze patiënten reageren zó goed op de chemoradiatie, dat een slokdarmresectie bij hen wellicht niet meer nodig is. De waarde van een standaard slokdarmresectie bij álle patiënten na chemoradiatie is daarom onderwerp van discussie bij patiënten met een klinisch complete respons. Een klinisch complete respons na neoadjuvante chemoradiatie wordt vastgesteld met behulp van responsevaluaties bestaande uit PET-CT, endoscopie met bite-on-bite biopten en endo-echografie met dunne-naald aspiratie van verdachte lymfeklieren. Eerder onderzoek toonde aan dat 77% van de resttumoren konden worden gedetecteerd met responsevaluaties. Een actieve surveillance beleid zou
voordelig kunnen zijn voor patiënten die goed reageren op neoadjuvante chemoradiatie. Bij actieve surveillance worden regelmatig klinische responsevaluaties uitgevoerd en wordt een
slokdarmresectie alleen verricht indien resttumor histologisch is aangetoond. In de SANO-trial (Surgery As Nee ded for Oesophageal cancer) wordt een beleid van actieve surveillance vergeleken met standaard slokdarmresectie bij patiënten met lokaal gevorderd slokdarmkanker en een klinisch complete respons na neoadjuvante chemoradiatie. De inclusiefase van deze SANO-trial is voltooid in december 2020. De analyse van de middellange-termijn resultaten zal plaatsvinden na een minimale follow-up van de patiënten van twee jaar. Dit proefschrift beschrijft de onderzoeksresultaten van studies die voornamelijk zijn gericht op het verbeteren van het toekomstig actieve surveillance beleid. Het proefschrift bestaat uit drie delen. In Deel I worden studies beschreven met als doel om de nauwkeurigheid van klinische responsevaluaties te verbeteren. Toch zal de meerderheid van de patiënten na chemoradiatie nog een slokdarmresectie moeten ondergaan. In Deel II worden verschillende chirurgische technieken voor een slokdarmresectie met elkaar vergeleken. Tot slot
wordt in Deel III beschreven hoe het beslisproces van patiënten ondersteund zou kunnen worden en wat de huidige stand van zaken is omtrent de algehele overleving na actieve surveillance.