''We staan niet vaak stil bij de bijzondere werking van het menselijk lichaam, totdat ons lichaam op een bepaald moment niet meer doet wat het zou moeten doen. Dan ineens beseffen we eigenlijk pas hoe complex ons lichaam in elkaar zit. Mijn fascinatie hiervoor is in de loop van mijn middelbareschooltijd alleen maar toegenomen. Sinds de eerste klas wist ik dat ik later dokter wilde worden. Ik wil mensen die ziek zijn op de korte termijn beter maken met de kennis die je als arts hebt. Maar ook al kunnen artsen tegenwoordig enorm knappe dingen doen, er blijven altijd nog dingen onbekend. Door middel van onderzoek kan je als dokter de kennis binnen de medische wereld vergroten en zo ook op de langere termijn anderen helpen.
Toen ik van mijn biologieleraar hoorde van het bestaan van de Junior Med School werd ik enorm enthousiast. Ik was dan ook door het dolle heen toen ik te horen kreeg dat ik door was naar de tweede selectieronde van de JMS; de interviews. De interviewers waren vooral geïnteresseerd in de buitenschoolse activiteiten van alle potentiele deelnemers. Sinds de derde klas deed ik elke zondag vrijwilligerswerk in een verpleeghuis op de afdeling psychogeriatrie. Hiervoor volgde ik ook regelmatig cursussen en workshops. Dit vrijwilligerswerk heeft voor mij alleen maar meer bevestigd dat ik later in mijn beroep omringd wil zijn door mensen. Wat ik vooral met de interviewers probeerde te delen was mijn enthousiasme en nieuwsgierigheid. Volgens mij werkte het, want na een paar weken kreeg ik te horen dat ik was aangenomen!
Het JMS programma bestond voor de helft uit onderwijsdagen en voor de andere helft uit het uitvoeren van een onderzoek. Tijdens de onderwijsdagen kregen we colleges over verschillende gebieden binnen de geneeskunde. De ene onderwijsdag zaten we in de snijzaal en de andere onderwijsdag kregen we een les 'medische ethiek'. Voor elke les moesten we ons voorbereiden, de ene keer door het lezen van wetenschappelijke artikelen, de andere keer door het maken van opdrachten. We moesten intensief aan het werk maar het was echt enorm interessant. Daarnaast hadden we een gezellige groep mede JMS-ers waardoor de dagen alleen maar leuker werden. Het was enorm tof om met die groep al een voorproefje te mogen krijgen van hoe het voelt om geneeskunde student te zijn.
Het tweede gedeelte van het programma bestaat uit het doen van je eigen onderzoek. Dit onderzoek moesten we gedurende onze zomervakantie na de vijfde klas in duo's uitvoeren. Een van de mede JMS-ers was Matthijs Freund. Wij zijn klasgenoten en vrienden dus besloten we dat we met zijn tweeën onderzoek zouden doen op de afdeling Orthopedie.
Ons onderzoek was gericht op het verminderen van de uitscheiding van ontstekingsfactoren door het vetlichaam van Hoffa in de knie. Deze ontstekingsfactoren hebben namelijk een negatief effect op het kraakbeenherstel in de knie. Doormiddel van het verbeteren van het kraakbeenherstel zou de ziekte Artrose voorkomen kunnen worden. Wij wilden de uitscheiding remmen doormiddel van het toedienen van medicijnen. Onze resultaten waren positief, we vonden drie medicijnen die de hoeveelheden ontstekingsfactoren konden terug brengen. Tijdens ons onderzoek hebben we vier weken lang in het laboratorium gepipetteerd en data verwerkt. Het Orthopedie-team was geweldig en we voelden ons er na een paar weken echt thuis.
In november was de afsluiting van de JMS, hier moesten we onze onderzoeken presenteren. Ons onderzoek was verkozen tot het beste onderzoek van dat jaar en we wonnen de Gerrit Jan Mulder prijs ter waarde van €1000! Het is natuurlijk geweldig dat iets dat je heel leuk vindt om te doen ook lukt en je daar dan ook nog eens voor beloond wordt. Ik kan niet wachten totdat het 1 september is en ik me dan officieel geneeskundestudent kan noemen!''