The Changing World Order - De Europese spagaat

Na het ineenstorten van de Sovjet-Unie leiden de VS de unipolaire wereldorde. Maar Rusland blijft een grote zorg voor de EU én de VS, getuige de onderhandelingen tussen Rusland en de VS over Oekraïne – zonder dat Europa echt aan tafel zit. En met de opkomst van China als economische en militaire supermacht is er een speler van wereldformaat bijgekomen die niet te negeren valt. Dat Europa keiharde keuzes moet maken in haar geopolitieke betrekkingen lijkt onoverkomelijk, maar voor wie kiest zij en hoe eensgezind zijn deze keuzes? Actualiteitencollege over de kantelende geopolitieke wereldorde.

De historisch banden tussen Europa en VS zijn sterk, maar vertonen steeds meer scheuren; het presidentschap van Trump, ruzie over NAVO bijdragen, Amerika’s aandacht voor Azië i.p.v. voor Europa. Tegelijkertijd toont de chaotisch verlopen evacuatie in Afghanistan aan, dat Europa militair nog steeds afhankelijk is van de VS. Dit alles op een precair moment, waarbij de Russische militaire dreiging voor Europa sinds de koude oorlog niet zo groot is geweest.

Tegelijkertijd is China – VS’s grootste concurrent op het wereldtoneel - de grootste handelspartner van de EU en breidt het in rap tempo haar invloed uit op strategisch belangrijke Europese havens met het Belt & Road Initiative (Nieuwe Zijderoute) en is het met 1,4 miljard Chinezen van uitzonderlijk demografisch gewicht. Hoe moet Europa zich positioneren tussen deze twee zwaargewichten waar het zo afhankelijk van is? Overleeft het trans-Atlantisch bondgenootschap een bipolaire wereldorde, nu de VS haar prioriteiten verlegt naar Azië, of is de Oekraïne-crisis een blessing-in-disguise? Moet Europa partij kiezen bij een potentiële invasie van Taiwan door China? Of is er naast een keuze voor de VS of China, een Europese, een derde weg denkbaar? Specialist internationale politiek René Cuperus over de veranderende geopolitieke wereldorde en de balanceer-act van Europa tussen grootmachten Amerika, China en Rusland.