Promotie A.M.R. (Anne) Slootweg

Hieronder volgt een korte samenvatting van het proefschrift: 

Dit proefschrift is gebaseerd op etnografisch onderzoek naar de onderzoeksvisitatie aan Nederlandse universiteiten, een fenomeen dat begrepen kan worden als onderdeel van een hedendaagse neoliberale evaluatie- en meetcultuur. Elke zes jaar worden universitaire afdelingen beoordeeld door externe visitatiecommissies op 'de kwaliteit en maatschappelijke relevantie' van hun onderzoek. 
    Zoals deze studie laat zien, is evalueren geen neutrale activiteit, maar een performatieve en affectieve praktijk die de objecten van evaluatie en hun onderlinge relaties actief vormgeeft. ‘Kwaliteit’ en ‘relevantie’ hebben geen intrinsieke vaststaande betekenis, maar worden deze geconstrueerd tijdens het evalueren zelf. Evalueren is ook een affectieve praktijk. Een onderzoeksvisitatie gaat gepaard met spanning en ongemak, verbonden aan de pogingen om ‘excellentie’ te demonstreren en om een afdeling te presenteren als een rendabel en samenhangend geheel ten opzichte van anderen. Zoals dit proefschrift beargumenteert, zijn deze affecten nauw verbonden met wat ook wel 'academische witheid' kan worden genoemd, een infrastructuur die bepaalt wat als wetenschappelijk waardevol wordt gezien en welke logica's en aannames daarbij meespelen. 
    De onderzoeksvisitatie is zo te begrijpen is als een bestuurstechniek die verweven is met een dominante, koloniale verbeelding van enerzijds 'onafhankelijke, objectieve wetenschap' en anderzijds een gedepolitiseerde 'maatschappij'. In plaats van dat evalueren helpt verantwoording af te leggen, maakt het dat bestaande machtsstructuren en dominante aannames over wat kennis is en waar het toe dient gereproduceerd worden. In de conclusie wordt dan ook voorgesteld niet langer te proberen technieken van evalueren te verbeteren, maar om ze te weigeren, om zo ruimte te maken voor alternatieve verbeeldingen van kennis en samenleven.