Promotie C.A. (Caroline) Bulstra

Samenvatting: De hiv-pandemie is één van de meest verwoestende bedreigingen voor de volksgezondheid in de recente geschiedenis. Nadat het virus midden-20e-eeuw opkwam als een nieuwe ziekteverwekker onder de mens, verspreidde het zich razendsnel en infecteerde meer dan 79 miljoen mensen wereldwijd, van wie er 36 miljoen overleden aan de gevolgen van hiv en aids. Eind jaren negentig bereikte de hiv-gerelateerde sterfte wereldwijd een hoogtepunt, met jaarlijks meer dan 2 miljoen sterfgevallen. De pandemie was vooral ernstig in sub-Sahara Afrika, waar in veel landen meer dan 10% van de bevolking besmet was, en de hoge sterftecijfers zelfs leidde tot een lagere algemene levensverwachting. Echter, door wetenschappelijke doorbraken en een ongekende inspanning om de pandemie onder controle te krijgen, is de wereldwijde toegang tot een breed scala aan biomedische en gedragsinterventies voor hiv-preventie en behandeling aanzienlijk uitgebreid, waardoor het optimisme is gewekt dat het einde van de pandemie in zicht zou kunnen komen. Tegenwoordig heeft ongeveer 75% van alle mensen met hiv wereldwijd toegang tot levensreddende behandeling, zelfs in de armste landen van de wereld, en het aantal nieuwe infecties neemt enorm af. Tijdens een belangrijke bijeenkomst over hiv/aids in 2016 onderschreef de Verenigde Naties het ambitieuze doel de pandemie tegen 2030 te beëindigen. Hoewel er inmiddels aanzienlijke vooruitgang is geboekt, zijn er nog steeds veel obstakels om de pandemie duurzaam onder controle te krijgen. Dit proefschrift presenteert wetenschappelijk onderzoek naar de hiv-epidemiologie en gezondheidszorginnovaties, die zouden kunnen bijdragen aan het overwinnen van enkele van deze obstakels, en wellicht zouden kunnen zorgen dat we daadwerkelijk in het laatste decennium van de hiv-pandemie leven.