Promotie F. (Negar) Noori

City branding wordt steeds meer toegepast in steden met een sterke drive om deel te nemen aan stedelijke (her)ontwikkeling in het post-olietijdperk door het versterken van ‘ecologische modernisering’. Een van de meest populaire merken daarvan is ‘Slim’. Maar sommige van de gebruikte city branding-strategieën zijn weinig verfijnd. In het afgelopen decennium is de populariteit van het gebruik van Slimme steden-labels voor duurzame technologie gestuurde verstedelijking dramatisch toegenomen.Tegenwoordig besteden beleidsmakers in stedelijke gebieden in tal van landen over de hele wereld veel aandacht aan de programma's rond de ontwik-keling van zogenaamde ’slimme steden‘. Veel stedelijke managers en planologen beginnen echter nu pas te leren hoe ze slimme stadsontwikkeling kunnen aanpakken en uitvoeren’. Desalniettemin lijkt het bouwen van zo'n geavanceerde technologie gedreven stad erg duur. Steden die pas net zijn begonnen, kunnen potentieel effectief te werk gaan middels een leerproces waarbij technologie, beleid en ervaringsoverdracht centraal staan, en door te vermijden dat ze het wiel opnieuw moeten uitvinden.Het lijkt erop dat steden die net begonnen zijn met Slimme steden-programma's veel willen, maar niet precies weten hoe ze het moeten doen en van plan zijn te leren van toonaangevende Slimme steden elders die voor-beeldprojecten uitvoeren. De aanname die aan dit onderzoek ten grondslag ligt, is dat ze dat kunnen, maar zich wel moeten beseffen dat ten eerste is de bereidheid om slim te worden cruciaal en ten tweede, de politieke, juridische, institutionele en culturele context in die donorlanden anders is. Ergo, context speelt een bel-angrijke rol en het overdragen van lessen en beleid kan niet worden geïsoleerd.Bovendien vereist het nemen van stappen in het gecompliceerde proces van ‘beleidtransfer’ (van steden in donorlanden naar ontvangende steden) een het gebruik van een alomvattend kader.In dit onderzoek gaat de auteur eerst na welke indicatoren kunnen worden ge-bruikt om de geloofwaardigheid van ‘stadsmerken’ te evalueren en deze toe te passen op het merk ‘Slim’.Vervolgens wordt een Input-Output (IO)-model geïntroduceerd dat beleidsmak-ers en analisten kunnen gebruiken bij het maken van geïnformeerde ontwerp-keuzes. Het (IO)-model wordt vervolgens gebruikt om te achterhalen welke on-twerpvariabelen van belang zijn en tot welke output deze leiden in volgende Slimme steden-projecten: Smart Dubai, Masdar City, Barcelona Smart City en Amsterdam Smart City.Tot slot hebben al deze conceptuele en theoretische kaders de auteur in staat gesteld een alomvattend raamwerk te ontwerpen voor transplantatie van smart city-beleid.

De promoties vinden, in verband met het coronavirus, niet op de gebruikelijke wijze publiekelijk plaats in de Senaatszaal of in de Professor Andries Queridozaal. De kandidaten zullen hun proefschrift in een klein gezelschap of online verdedigen.