Promotie J. (Johannes) Lehmann

Korte samenvatting:                                                               

Wanneer kraakbeen in gewrichten en wervelkolom verloren gaat, botsen de botten tegen elkaar en kan elke beweging ondraaglijk pijnlijk worden; bij beschadiging van het luchtwegkraakbeen bestaat het risico op verstikking, terwijl verlies van oor- en neuskraakbeen het gezicht kan ontsieren. Mesenchymale stamcellen uit het beenmerg kunnen gestimuleerd worden om nieuw kraakbeen aan te maken, maar zij verliezen dat vermogen in celkweek. We ontdekten dat wanneer mesenchymale stamcellen hun vermogen verliezen om zich te vermenigvuldigen en kraakbeen te vormen, ze senescentie ondergaan - een cellulaire stressreactie geassocieerd met veroudering. In tegenstelling tot veroudering bij de mens, waar het tientallen jaren duurt voordat senescentie merkbaar is, ontdekten we dat senescentie zich binnen enkele dagen door gekweekte celpopulaties verspreidt. Het activeren van WNT-signalering stopte de verspreiding van senescentie door de productie van senescentie-overdragende signaalmoleculen te blokkeren - en biet dus nieuwe mogelijkheden om weefsels te genereren voor oudere patiënten.
We kunnen de cellen helpen kraakbeen te herstellen door ze in de extracellulaire matrix van kraakbeen te plaatsen. Deze vervlochten vezelnetwerk is moeilijk synthetisch te reproduceren, maar we kunnen cellen uit donorweefsel verwijderen en de extracellulaire matrix behouden. Na decellularisatie kan de lege extracellulaire matrix opnieuw worden gevuld met cellen van de patiënt zodat het weefsel weer kan functioneren. Het gebrek aan bloedvaten in kraakbeen maakt het echter onmogelijk om cellen naar binnen te krijgen. We laten nu zien dat het verwijderen van elastinevezels uit oorkraakbeen met behulp van enzymen kanalen genereert die recellularisatie voor het herstel van kraakbeendefecten mogelijk maken.