Promotie M.I. (Marith) Francke

Korte samenvatting over het doel van het proefschrift:

Na transplantatie gebruiken patienten levenslang afweeronderdrukkende medicatie. Tacrolimus is een effectief geneesmiddel in het voorkomen van afstoting na transplantatie. Echter, tacrolimus heeft een nauwe therapeutische breedte en een grote variabiliteit tussen patiënten wat betreft de farmacokinetiek. Hierdoor wordt een groot deel van de patiënten in de vroege fase na transplantatie blootgesteld aan een te lage of een te hoge concentratie van dit geneesmiddel, wat het risico op afstoting of toxiciteit vergroot. Het eerste deel van het proefschrift gaat over het optimaliseren van de tacrolimus blootstelling na transplantatie door middel van computermodellen en doseringsalgoritmen die de dosisbehoefte van een patiënt kunnen voorspellen (op basis van o.a. genetische informatie, leeftijd, en lichaamsoppervlakte). Door factoren te identificeren die de farmacokinetiek van tacrolimus beïnvloeden en deze te gebruiken om de tacrolimus dosering te bepalen kan te hoge en te lage tacrolimus blootstelling worden voorkomen. In het tweede deel van het proefschrift worden nieuwe manieren onderzocht om de blootstelling aan tacrolimus te monitoren. Hierbij is onderzocht of het meten van tacrolimus concentraties binnen de witte bloedcellen (waar tacrolimus zijn immunosuppressieve effect heeft) beter correleert met klinische uitkomsten dan de volbloed concentratie. Tot slot is onderzoek gedaan naar het meten van tacrolimus concentraties en de nierfunctie middels een dried blood spot microsampling methode (middels een vingerprik). Deze methode is gevalideerd en kan daarom in de praktijk wordt geïmplementeerd. Op deze manier hopen we zowel te hoge als te lage blootstelling aan tacrolimus te voorkomen en het aantal afstotingen en bijwerkingen te verminderen.