Promotie M.T. (Merel) Stegenga

Hieronder volgt een korte samenvatting van het proefschrift: 

De schildklier produceert T3 en T4, die groei en metabolisme in alle organen faciliteren. Te veel schildklierhormoon veroorzaakt gewichtsverlies, hoge hartslag en gejaagdheid; te weinig leidt tot gewichtstoename, vermoeidheid en depressie. Schildklierknobbels kunnen ook ontstaan. Er zijn drie types schildklierkanker: papillair (PTC), folliculair (FTC) en oncocytair (OTC). Schildklierkankerbehandeling bestaat uit een operatie, radioactief jodium (RAI) en controles met echografie en tumormarkers. 
In 2.1 wordt geconcludeerd dat de nieuwste TNM-classificatie beter de prognose voorspelt voor PTC en FTC dan de vorige versie. In 2.2 blijkt dat het 10-jaarsmortaliteitsrisico met leeftijd toeneemt en verschilt tussen PTC en FTC, wat de herziening van de huidige TNM-classificatie benadrukt. In 2.3 blijkt dat de nieuwe pathologische classificatie een beter onderscheid maakt tussen laag-, intermediair- en hoog-risicopatiënten voor FTC en OTC. Hoofdstuk 2.4 benadrukt dat het recidiefrisico in hoog-risico patiënten hoger ligt dan eerder voorspeld en in 2.5 blijkt dat de ATA-risicostratificatie een goede voorspeller is van persisterende ziekte en recidiefrisico in patiënten met uitzaaiingen. In 3.1 worden RAI-indicaties van richtlijnen vergeleken op het gemiste percentage uitzaaiingen als er geen RAI zou zijn gegeven. Minder strikte richtlijnen misten 1,3–4,0% uitzaaiingen; strikte richtlijn miste geen uitzaaiingen, maar leidde tot meer (mogelijk overbodige) RAI-behandelingen. Soms heeft RAI geen effect meer, ook wel RAI-refractaire ziekte. In 3.2 blijken bij FTC vooral tumorkenmerken risicofactoren voor RAI-refractaire ziekte, bij OTC zijn dit vooral uitzaaiingen. Hoofdstuk 4 beschrijft het protocol van de T3-4-Hypo Trial, een gerandomiseerde studie naar de meerwaarde van T3 naast T4 bij traag werkende schildklier en blijvende vermoeidheid.