Promotie N. (Nathalie) Luurssen- Masurel

Proefschrift in het kort:

De klinische en radiologische uitkomsten bij reumatoïde artritis (RA) zijn de afgelopen decennia enorm verbeterd dankzij vroege herkenning van de ziekte, snelle initiatie van 'intensieve'  therapie en doelgerichte behandeling. Vroege herkenning, meer inzicht in de pathofysiologie en het ziekteverloop hebben ertoe geleid dat RA als een heterogeen ziektebeeld wordt gezien. Binnen deze heterogeniteit herkennen we drie klinische fenotypen, namelijk ongedifferentieerde artritis (UA), autoantistof negatieve RA (RA-) en autoantistof positieve RA (RA+). Deze fenotypen onderscheiden zich van elkaar door het verschil in (progressie van) radiologische schade. Echter door de verbeterde behandeling van RA wordt minder frequent progressie van erosieve ziekte gezien. Derhalve hebben we in dit proefschrift onderzocht of we op andere manieren deze fenotypen van elkaar konden onderscheiden. We hebben hierbij zowel gekeken naar klinische als patiënt-relevante uitkomstmaten. Daarnaast hebben we onderzocht of behandeling op maat kan worden aangeboden, rekening houdend met deze fenotypen.