Bekend is dat promovendi op hoog niveau wetenschappelijk onderzoek verrichten en onder begeleiding van een hoogleraar (promotor) een juridisch onderwerp tot op de bodem uitzoeken met als resultaat een proefschrift en een doctorstitel. Maar wie zijn onze promovendi en wat doen zij precies? De deelnemers van het Equal-programma hoorden ervaringen van onze promovendi.
Voor het Equalprogramma, hadden wij, de deelnemers van het programma de eer om even rond de tafel te mogen zitten met een aantal gezellige, maar vooral intelligente promovendi van Erasmus School of Law. De bedoeling van het Equal programma is (o.a) om interesse te wekken voor de wetenschap en daarom spraken we met de mensen die er middenin staan.
Woensdagmiddag 1 juni jl. hadden we het genoegen om, onder het genot van een heerlijk broodje, kennis te maken met Abdessamad, Sohail, Vera en Jing en ze de kleren van het lijf te vragen. Dat lukte aardig. Zo kwamen we er achter dat het leven van een fulltime PhD-er bestaat uit lezen, uit het raam staren en nadenken en daar over schrijven. Andere activiteiten zijn deelname aan (internationale) congressen en symposia, het bijwonen van wetenschappelijke seminars en studiedagen in binnen- en buitenland. Sommige promovendi geven ook onderwijs. Maar met name dus veel nadenken en veel schrijven.
Zo vertelde Sohail dat hij, om gedachten te verzetten, ‘gewoon’ een artikel schrijft over een klein gedeelte van zijn proefschrift,. Hij noemde dit zich inhoudelijk boos maken, wat mij een bijzonder leuke bezigheid lijkt. Volgens Abdessamad hoefden we absoluut niet bang te zijn over alle horrorverhalen rondom het promoveren. Voor hem voelt het schrijven van zijn proefschrift soms niet eens als werk, zijn onderwerp interesseert hem echt. ‘’Vaak nam ik interviews af in het weekend of zelfs in de avond, maar ik had nooit het gevoel dat ik aan het werk was.’’
Wat ik verder echt van deze lunch heb geleerd is dat het belangrijk is om nooit op te geven. Mijn tafelgenoten gaven toe dat hun voorstel weleens afgewezen is, maar dat je je nooit mag laten stoppen door een afwijzing. Sterker nog, een afwijzing zorgt ervoor dat je telkens beter wordt. Een advies wat ik zeker ter harte neem.
Als ik voor mijn mede-equalstudenten mag praten, is het vooral belangrijk dat je moet doen wat je écht leuk vind en dat je je nooit bang moet laten maken. Hoewel we met vier hele andere promovendi aan tafel zaten, waren ze het daar duidelijk over eens.
Tekst: Gianna Rego