Filosoof Yuk Hui: een van 's werelds meest invloedrijke figuren binnen de hedendaagse kunst

Power 100

Veel meer dan een populariteitslijst wordt ArtReview’s Power 100 omschreven als een jaarlijkse “portrettering van macht in de kunstwereld”: een analyse van wie en wat de voorwaarden van kunst in het afgelopen jaar wezenlijk heeft beïnvloed. Cruciaal is dat de lijst de kunstwereld definieert als een sociaal netwerk van relaties, in plaats van een economisch of puur esthetisch systeem. Zij benadrukt de actoren wier invloed—intellectueel, organisatorisch, infrastructureel, artistiek—actief heeft gestuurd welke kunstwerken en ideeën publieke zichtbaarheid kregen.

De lijst wordt samengesteld via een zorgvuldig proces waarbij ongeveer dertig internationale experts uit het hele kunsteecosysteem betrokken zijn. Bijdragers nomineren figuren wier impact actief, tastbaar en internationaal van betekenis is geweest. De methodologie erkent vele vormen van macht in de kunstwereld: niet alleen financiële of institutionele, maar ook conceptuele kaders en theoretische perspectieven die sturen hoe kunstenaars, curatoren en publieken omgaan met opkomende culturele en technologische realiteiten. In de afgelopen jaren weerspiegelt de lijst in toenemende mate een multipolaire mondiale kunstwereld, waarin verschuivingen weg van langdurig dominante westerse centra worden erkend en denkers en makers worden uitgelicht die nieuwe infrastructuren, narratieven en vormen van culturele productie ontwikkelen.

Yuk Hui’s invloed op Kunst, Technologie, and Planetair Denken

Hui’s opname op nummer 40 weerspiegelt zijn groeiende betekenis op het snijvlak van filosofie, mediatheorie en hedendaagse artistieke praktijk. Zijn theoretische werk is een belangrijk referentiepunt geworden voor kunstenaars, curatoren en onderzoekers die zich bezighouden met opkomende technologieën, van kunstmatige intelligentie en robotica tot digitale infrastructuren en niet-westerse kennissystemen.

Hui trad voor het eerst breder toe tot het discours van de kunstwereld in het midden van de jaren 2010, toen hij samen met curator Andreas Broeckmann het symposium 30 Years After Les Immatériaux: Art, Science and Theory organiseerde aan de Leuphana Universität Lüneburg. Door terug te keren naar Jean-François Lyotards baanbrekende tentoonstelling uit 1985 over telecommunicatietechnologieën en de menselijke conditie hielp het symposium nieuw denken te katalyseren over hoe hedendaagse technologieën esthetische ervaring en culturele verbeelding hervormen.

Sindsdien heeft Hui verschillende invloedrijke boeken geschreven. Art and Cosmotechnics (2021) onderzocht hoe tradities zoals de Chinese landschapsschilderkunst filosofische benaderingen van AI en robotica kunnen informeren. Centraal in zijn invloed staat zijn concept van cosmotechnics—het idee dat meerdere kosmologieën, en niet alleen het westerse rationalisme, technologische ontwikkeling kunnen en zouden moeten vormgeven. Dit kader heeft directe curatoriële impact gehad: de organisatoren van de 2025 Seoul Mediacity Biennale verwezen expliciet naar cosmotechnics als een fundamentele inspiratiebron voor hun tentoonstelling.

Hui’s intellectuele momentum zette zich voort in 2024 met de vrijwel gelijktijdige publicatie van Post-Europe en Machine and Sovereignty: For a Planetary Thinking, werken die zijn onderzoek naar technologie, geopolitiek en de toekomsten van co-existentie op planetaire schaal verdiepen. Zijn werk verscheen steeds vaker in discussies over kunstenaars die nieuwe media, algoritmische systemen en posthumane ecologieën verkennen.

Een prestatie met wereldse allure

Voor de universitaire gemeenschap onderstreept Hui’s erkenning de wetenschappelijke impact die onze onderzoekers hebben binnen en buiten de academische wereld. Zijn werk resoneert internationaal en beïnvloedt niet alleen filosofisch discours, maar ook curatoriële strategieën, artistieke experimentatie en opkomende discussies rond planetaire toekomsten en technologische ethiek.