Het huis van Dahila

Pixabay

De bomen voor mijn huis staan vol in blad en doseren het zonlicht dat door de hoge ramen schijnt waardoor het niet te warm wordt. In de boekenkast staan nog ongelezen die-wil-ik-hebben-boeken die nu mijn naam fluisteren of soms gewoon: “lees mij, lees mij!” roepen. Soms neem ik ze mee naar buiten en zoeken we ergens een bankje in de zon om elkaar te vermaken en het komt voor dat ik vreemdga en de bijlage van de krant meeneem. Nu ik vaker en langer thuis ben en een beetje om me heen kijk, merk ik dat dit huis met al zijn kleine gebreken best aangenaam is.

Op schermpjes van studenten kijk je ongevraagd hun woning binnen. Soms zie ik een virtuele achtergrond van een verlichte Brooklyn Bridge of het interieur van een ruimteschip en bij mij zien ze een witte muur. In de schrijfopdracht die ze als huiswerk hadden gekregen, moesten ze een advertentie maken waarin ze aangaven op zoek te zijn naar een nieuwe woning en de eisen of wensen waaraan deze moest voldoen. Tegelijkertijd konden ze hun huidige woning aanprijzen voor nieuwe huurders en het gebruik van voorzetsels en bijvoeglijke naamwoorden was in beide gevallen welkom.

De Lidl speelde een belangrijke rol. Hij stond in de weg of onder het huis in de hoek en soms zelfs in de deur en dat was een voordeel dat ze bij een nieuwe woning ook graag wilden zien. De supermarkt moest bovendien ‘een grot met goedkoop vullen’ zijn en dat is de mooiste omschrijving van de Lidl die ik ooit heb gelezen. Taal, zei een taalkundige op de radio, is vooral bedoeld om elkaar te begrijpen en zo is het. Ze zijn ruim een maand bezig met taal en ze maken me vrolijk.

Het nieuwe huis van Dahila is een droomhuis vol wonderlijke dingen. ‘De vloer moet laminaat zijn en de muren moet van behang zijn. De keuken groet want vrouwen houden van hem.’ Op deze momenten zou ik een keuken willen zijn. Ik zie haar koken in haar mooie keuken met haar kinderen achter het behang, dit is inderdaad waar taal voor bedoeld is. Haar bad is een bed dat je ligt in het water en haar douche is hard maar niet voor kinderen. In de woonkamer staat een bank die niet slaapt voor jou en de kast staat met borden voor in de tafel. Na tijd komt een kleid maar kleiden zijn geld. De tuin is rozen met bloem van veel kleur.

Waar wij een taal leerden met Nijntje en de Gouden Boekjes, schreef Dahila een gedicht. In haar zin ‘de keuken groet want vrouwen houden van hem, zit zoveel meer dankzij één verkeerde letter die de zin op zijn kop zet zoals een vergeten letter van een hartige taart een harige taart kan maken. Het misverstand tussen groet en groot kun je makkelijk verklaren als je vroeger Engels hebt geleerd en nu Nederlands wil spreken en schrijven maar iets verklaren neemt de magie weg en van die taalbetovering kun je alleen maar genieten.

Haar woonkamer met laminaat en muren van behang moet ook een groet raam hebben. U leest het goed: een groet raam. Ouders, grootouders, kinderen en kleinkinderen moeten allemaal een groet raam hebben en als deze storm is overgewaaid zou elk huis een groet raam moeten hebben en het ook gebruiken. Doe de gore dijnen open, ruk ze van hun strip en groet, groet, groet.

  • Piethein Burmanje (1961) studeerde Geschiedenis in Amsterdam en volgde de lerarenopleiding in Leiden en Utrecht (NT2). Hij werkte als journalistiek medewerker voor NRC-Handelsblad in Brussel en Rotterdam, als publieksvoorlichter voor het Rijksmuseum en als docent NT2 voor Vluchtelingenwerk Nederland. Hij is coauteur van Kleine Mannetjes. Van Alexander de Grote tot Nicolas Sarkozy (Contact, 2012). Sinds 2017 werkt hij als docent NT2 voor het Language &Training Centre van de Erasmus Universiteit Rotterdam.

    Piethein Burmanje (Blog)
    Arie Kers

Vergelijk @count opleiding

  • @title

    • Tijdsduur: @duration
Vergelijk opleidingen