Nieuwe interactieve website stelt gebruikers in staat om de schade door bedrijfsemissies te verkennen

Een studie die in 2023 in Science werd gepubliceerd door universitair docent Patricia Breuer van Erasmus School of Economics, samen met Michael Greenstone (University of Chicago) en Christian Leuz (University of Chicago Booth School of Business), introduceert het concept van CO2-schade door bedrijven, een maatstaf die de totale maatschappelijke kosten van de uitstoot door bedrijfsactiviteiten kwantificeert. De onderzoekers hebben nu een interactieve website gelanceerd waar gebruikers schattingen van de koolstofschade door bedrijfsactiviteiten kunnen bekijken.

De kosten van CO2-vervuiling meten

Door emissiegegevens te combineren met de maatschappelijke kosten van koolstof (SCC), de monetaire waarde van klimaatschade per ton uitgestoten broeikasgas, bieden de auteurs een van de meest complete schattingen tot nu toe van de economische schade die gepaard gaat met emissies van bedrijfsactiviteiten.

Het onderzoek is gebaseerd op gegevens van bijna 15.000 beursgenoteerde bedrijven wereldwijd, die meer dan 80 procent van de totale marktkapitalisatie vertegenwoordigen. De resultaten zijn opvallend: gemiddeld bedraagt ​​de CO2-schade van bedrijven wereldwijd 44 procent van hun bedrijfswinst en 3,1 procent van hun omzet. In de Verenigde Staten bedragen de cijfers 18,5 procent van de winst en 2 procent van de omzet.

De schade is niet gelijkmatig verdeeld. Een handvol koolstofintensieve industrieën (energie, materialen, nutsbedrijven, transport en voedingsmiddelen en dranken) is verantwoordelijk voor bijna 90 procent van de wereldwijde CO2-schade van bedrijven.

Onvolledige rapportage ondermijnt klimaatverantwoordelijkheid

Ondanks de omvang van het probleem rapporteren de meeste bedrijven hun emissies nog steeds niet op een gestandaardiseerde of verifieerbare manier. Slechts ongeveer een derde van de bedrijven in de dataset rapporteerde hun emissies rechtstreeks, en veel van die rapporten missen onafhankelijke verificatie. Voor de resterende twee derde moesten de emissies worden geschat met behulp van modellen op basis van beperkte openbare gegevens.

Patricia Breuer en haar collega-auteurs stellen dat verplichte openbaarmaking niet alleen de integriteit van markten zou verbeteren, maar bedrijven er ook toe zou kunnen aanzetten hun emissies vrijwillig te verminderen. Transparante data stellen investeerders, klanten en werknemers in staat bedrijven te vergelijken en verantwoordelijk te houden voor hun klimaatimpact.

Wereldwijde variatie benadrukt ongelijke klimaatregulering

Het onderzoek onthult ook grote verschillen tussen landen. Bedrijven in Rusland, Indonesië en India laten de hoogste gemiddelde CO2-schade van bedrijven zien, terwijl bedrijven in Frankrijk, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk veel lagere gemiddelden laten zien. Deze verschillen weerspiegelen zowel de samenstelling van nationale industrieën als de uiteenlopende strengheid van het klimaatbeleid wereldwijd.

Volgens Patricia Breuer bieden de bevindingen een voorproefje van wat uitgebreidere emissierapportage zou kunnen onthullen. 'Onze analyse toont de potentiële impact aan van regels voor klimaatrapportage en soortgelijke rapportage-initiatieven wereldwijd', zegt ze. 'Verplichte rapportage is een essentiële stap in de richting van het verantwoordelijk houden van bedrijven en het afstemmen van bedrijfspraktijken op wereldwijde klimaatdoelen.'

De auteurs concluderen dat verplichte, gestandaardiseerde en geverifieerde emissierapportage essentieel is voor effectief klimaatbeheer en duurzame financiële markten. Zonder geloofwaardige openbaarmaking, zo stellen ze, zullen investeerders en beleidsmakers de werkelijke kosten van bedrijfsactiviteiten en de omvang van de klimaatuitdaging blijven onderschatten.