Leden

Over de examencommissie

Als student van de 'Erasmus School of Philosophy' (ESPhil) zou je de Examencommissie (EC) kunnen beschouwen als een bureaucratisch orgaan dat toeziet op het naleven van regels en richtlijnen, examenprocedures monitort en op fraude controleert. Met Foucault in gedachten is de EC een disciplinerende macht. Kortom: Big Brother is watching you! Dat was althans mijn cynische perceptie van de Examencommissie toen ik ooit filosofie ging studeren aan onze prachtige faculteit.

Vanwege een hoge werkdruk of om andere redenen kan ik mij ook goed voorstellen dat onze academische staf niet altijd op het puntje van haar stoel zit wanneer er een e-mail op het computerscherm verschijnt over de laatste wijzigingen en details in het beoordelingsformulier voor een bachelorscriptie. Nu ik inmiddels pakweg 30 jaar in allerlei hoedanigheden lid ben geweest van onze lichtelijk anarchistische gemeenschap, weet ik dat filosofen erg goed zijn in discussiëren over regels en richtlijnen, maar minder aanleg hebben voor het opvolgen ervan.

Hoe dan ook, in het spoor van Montesquieu's trias politica zouden we de disciplinerende macht van Foucault ook kunnen interpreteren als een tegenmacht van de macht van de decaan, het Management Team en zelfs het College van Bestuur van onze universiteit. Dat was althans de bedoeling van de wetgever toen de bevoegdheden en verantwoordelijkheden van de Examencommissie wetteijk werden vastgelegd in de 'Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek' (WHW). 

Disciplinerende macht of tegenmacht, ik kan jullie alleen maar beloven dat de Examencommissie haar uiterste best zal doen om iedereen zo eerlijk, rechtvaardig en gelijk mogelijk te behandelen, met inachtneming van rechtszekerheid en de daarmee gepaard gaande wettelijke procedures. Niet omdat we graag macht uitoefenen, maar omdat we rechtvaardigheid nastreven.

- Bart Leeuwenburgh