Enoch en Rüveyda zijn twee van de achttien masterstudenten die afgelopen studiejaar deelnamen aan het Master Honours Programme Tackling Inequalities. Enoch was masterstudent Urban Governance aan de Erasmus Universiteit Rotterdam uit Duitsland; Rüveyda is student Geneeskunde aan het Erasmus Medisch Centrum in Nederland. In dit interview vertellen ze over de waarde van dit programma voor studenten en de stad. Enoch: "We waren allemaal nederige luisteraars in plaats van 'oplossers' en hoorden wat mensen in de wijken denken en ons kunnen leren."
Waarom hadden jullie je aangemeld voor dit Master Honours Programme?
Rüveyda: "Ik was op zoek naar een kans om buiten de medische bubbel te komen en op een andere manier over de samenleving te leren. Het intrigeerde me dat ik kon samenwerken met en leren van studenten van andere faculteiten in een op sociologie gebaseerd programma. Het was het perfecte academische venster om mijn horizon te verbreden en te zien hoe Rotterdam echt functioneert, en welke impact wij als studenten kunnen maken in deze stad."
Enoch: "Daar ben ik het mee eens. Het leek me een geweldige kans om deze stad, waar we studeren en die het centrum is van ons dagelijks leven, beter te leren kennen. Wat een mooie manier om veel nieuwe mensen uit verschillende disciplines, landen en lagen van de bevolking te ontmoeten!"
Het was inderdaad een zeer gemengde groep, met studenten van tien verschillende nationaliteiten en zeventien verschillende masteropleidingen. Hoe hebben jullie dit ervaren?
Enoch: "Dat was enorm verrijkend omdat je voortdurend met andere ogen naar kwesties mag kijken. Op onze reis naar Lìege hadden we bijvoorbeeld na de masterclass wat vrije tijd om in de stad rond te dwalen. Een kleinere groep zat samen in een wijnbar, en een student van sociale wetenschappen begon enthousiast over hoe Nederlandse identiteitskaarten binnenkort gendervrij worden. Vervolgens schetste een student geneeskunde hoe deze informatie in een noodsituatie in bijvoorbeeld het zuiden van de wereld wel eens cruciaal zou kunnen zijn voor een directe en adequate medische respons. Onze diversiteit gaf een nieuwe draai aan gesprekken en discussiepunten. Het maakte ons bescheiden en scherpte onze manier van betekenisgeving aan."
Rüveyda: "Ik ben zo dankbaar dat ik deel heb mogen uitmaken van zo'n diverse, veelzijdige en inspirerende groep mensen. Ik heb veel oprechte banden opgebouwd met mensen die een heel andere kijk hebben op kwesties, die andere uitdaging kunnen verwoorden en toch een vergelijkbare visie voor de samenleving voor ogen hebben."
Op welke manieren heeft dit programma bijgedragen aan jouw ontwikkeling?
Rüveyda: "In de eerste weken van het programma voelde ik me terughoudend in het delen van mijn gedachten. Het leek bijna alsof ik een nieuwe taal moest leren om deel te nemen aan de discussies over hoe Rotterdam is uitgegroeid tot een postindustriële en superdiverse stad, wat dat betekent voor haar inwoners en hoe we kunnen verwachten dat de stad zich blijft ontwikkelen. Naarmate onze wekelijkse workshops vorderden, werd ik niet alleen comfortabeler in het uitspreken van mijn mening, maar begon ik ook het voortouw te nemen in de discussies die ik met mijn medestudenten voerde."
Enoch: "Dit programma heeft me gevuld met nieuwe hoop. Tot voor kort was veel van wat we in het programma bespraken alleen te vinden in de marge van de academische wereld. Als je het naar voren bracht, zag men het als naïef, te ambitieus of ronduit gestoord. Nu wisselden we deze dingen uit in een authentieke en waarderende sfeer - gefaciliteerd door onze fantastische cursusleiders. En we ontmoetten veel mensen die niet alleen praten, maar er ook naar handelen. Er zijn zoveel initiatieven en geëngageerde mensen wiens projecten je een blik gunnen op een meer doelgerichte, gelukkigere en helende wereld - en wij kregen de kans om met een aantal van hen kennis te maken."
Je verwijst naar de masterclasses van het programma op verschillende locaties in de stad. Welke locatie en welke gastspreker hebben de meeste indruk op je gemaakt en waarom?
Enoch: "Mijn absolute favoriet was duidelijk het Wijkpaleis in Rotterdam West, een bruisend bottom-up wijkcentrum. De mensen die zich daar inzetten gaven blijk van een inspirerend, warm en overtuigend gevoel van betrokkenheid. Robbert de Vrieze, de gastspreker, deelde een bak aan concrete initiatieven die in hun wijk zijn gestart rond energie, tuinieren, zorgwerk en netwerken. Hij had ook een sterke onzin detector voor als wij als publiek de neiging hadden af te dwalen in academisch gebazel."
Rüveyda: "Ik was ook erg onder de indruk van het Wijkpaleis. Het was spannend om te zien hoe zoveel lagen van de samenleving zo goed samengaan in deze ruimte en om te horen hoe ze dit initiatief vanuit het niets hebben opgebouwd. Ik was verrast om te zien waartoe een gemeenschap in staat is wanneer de talenten van haar bewoners worden gewaardeerd en gezien. Het liet me echt zien wat vrijwilligerswerk kan doen, hoeveel het een gemeenschap kan opleveren en hoe essentieel het is om iedereen erbij te betrekken."
In hoeverre heb je het gevoel dat je met dit programma de ongelijkheid in de stad hebt helpen aanpakken?
Enoch: "We hebben allemaal de ongelijkheid tussen een observerende campus en het 'echte leven daarbuiten' aangepakt. Eerst en vooral waren we allemaal nederige luisteraars in plaats van 'oplossers', door te horen wat mensen in de wijken denken en ons kunnen leren. Daaruit kwam in onze subgroep concreet het idee naar voren om een proces te schetsen waarbij de buurt zelf een aanbesteding voor een renovatieproject opstelt en voorbereidt, om haar eigen ideeën en wensen vooraf helder te formuleren en bij de hand te hebben voordat een potentiële sloopkogel verschijnt en door winstbejag gedreven veranderingen oplegt."
Rüveyda: "Mijn groep en ik werkten aan een urgente kwestie in een specifieke wijk in Crooswijk. We merkten wrijving tussen de gemeente en de bewoners vanwege een verschil in perceptie van deze wijk. De gemeente zag problemen en een gebrek aan participatie van de bewoners. De bewoners daarentegen leken dit helemaal niet te ervaren en vonden dat er een gemis was aan mogelijke gemeentelijke interventies om hun wijk te verbeteren."
"De interventie die we ontwierpen was dus een symbolische interventie die stond voor de behoefte aan instrumenten en gemeentelijke ondersteuning van de bewoners om eigenaarschap van hun wijk te kunnen nemen. Op deze manier heb ik het gevoel dat ik ongelijkheden heb aangepakt door een open geest te houden en tegelijkertijd iets aan te pakken dat buiten mijn invloedssfeer ligt en er zorg voor te dragen door de lens van de burgers die 'geëmancipeerd' mogen worden."
Wil je meer weten over het Master Honours Programme Tackling Inequalities? Kijk dan goed op deze webpagina en meld je aan (deadline Wednesday, 6 December 2022, 23:59).