KidsRights Index 2016: landen schieten tekort op het gebied van kinderrechten

KidsRights roept alle 163 landen die voor de Index zijn geanalyseerd op meer te doen om discriminatie van met name kinderen en jongeren in minderheidsgroepen tegen te gaan. Kwetsbare en gemarginaliseerde kinderen, waaronder kinderen van vluchtelingen en migranten, gehandicapte kinderen, straatkinderen en inheemse kinderen, worden nog steeds op veel plaatsen gediscrimineerd, zo blijkt uit het onderzoek door oa Erasmus School of Economics en ISS. 

Een ander punt van verbetering toe is de samenwerking tussen de staat en de civiele samenleving, die in veel landen nog onderontwikkeld en toch hard nodig is. KidsRights maakt zich vooral veel zorgen over de afgenomen veiligheid van voorvechters van kinderrechten, journalisten en maatschappelijke activisten. In te veel landen worden deze mensen tegengewerkt, bedreigd, mishandeld of opgesloten.

Daarnaast lukt het in veel landen niet kinderen daadwerkelijk bij de problemen te betrekken. Marc Dullaert, oprichter en voorzitter van de stichting KidsRights, roept landen op meer te doen op dit gebied: “Geen van de 163 landen die voor deze Index zijn geanalyseerd heeft de hoogst mogelijke score voor de participatie van kinderen behaald. Dit betekent dat er niet goed wordt geluisterd naar de mening van de 2,2 miljoen kinderen op deze planeet, wat betreft kwesties die directe gevolgen voor hen hebben. KidsRights verzoekt alle landen dringend meer inspanningen te leveren om ervoor te zorgen dat de meningen van kinderen worden gerespecteerd.”

Globale ranglijst

Noorwegen staat voor het tweede jaar op rij op de eerste plaats in de Index: 

1 Noorwegen 2 Portugal 3 IJsland 4 Spanje 5 Zwitserland 6 Slowakije 7 Ierland 8 Frankrijk 9 Finland 10 Tunesië

Zwitserland en Finland hebben de plaats van respectievelijk Nederland (nu op de 13e plaats) en Zweden (nu op de 14e plaats) in de top tien ingenomen. De slechtst presterende landen in de Index van dit jaar zijn Guinee, Angola, Lesotho, Equatoriaal-Guinea, Guinee-Bissau, Papoea-Nieuw-Guinea, Tsjaad, Afghanistan, de Centraal Afrikaanse Republiek en Vanuatu.

Mexico (van 102 naar 37), Jamaica (van 103 naar 51) en Colombia (van 123 naar 60) verdienen een eervolle vermelding omdat zij sinds de Index van vorig jaar aanzienlijk zijn gestegen in de ranglijst. Deze landen scoren relatief hoog omdat ze uitzonderlijk goed hebben gepresteerd wat betreft het bevorderen van een gunstig milieu voor kinderrechten. Brazilië (van 43 naar 107), de Verenigde Arabische Emiraten (van 39 naar 78), de Dominicaanse Republiek (van 68 naar 96) en Irak (van 120 naar 149) scoren opvallend slecht vergeleken met 2015 en worden opgeroepen meer te doen om de rechten van hun jongste generatie te verdedigen.

Welvaart is niet altijd een garantie voor kinderrechten

Interessant is dat landen die op economisch gebied beter presteren het niet per definitie goed doen met betrekking tot het beschermen van kinderrechten. Italië (81e), Canada (72e) en Luxemburg (56e) worden bijvoorbeeld aangespoord de infrastructuren die zij voor kinderrechten hebben gecreëerd te verbeteren. Deze rijke landen zijn in staat te investeren in de bescherming van kinderrechten, maar blijken dit onvoldoende te doen. Tunesië (10e) en Thailand (21e) verdienen daarentegen een eervolle vermelding. Hun hoge positie in de Index ten opzichte van hun economische status is met name te danken aan de goede prestaties wat betreft het stimuleren van een gunstig klimaat voor kinderrechten.

Belang van KidsRights Index

Het Verdrag inzake de rechten van het kind is geratificeerd door alle landen ter wereld, met uitzondering van de Verenigde Staten van Amerika. De goedkeuring van het verdrag, nu 26 jaar geleden, was een belangrijke stap in het verbeteren van kinderrechten in de hele wereld. Er is echter nog steeds sprake van een aanzienlijke kloof tussen de goede bedoelingen van de beleidsmakers en het daadwerkelijke effect dat het beleid heeft op het dagelijks leven van kinderen. Hoewel de Index niet een direct hulpmiddel voor het controleren van de prestaties van individuele landen met betrekking tot deze doelstellingen is, biedt die echter wel cruciaal inzicht in wat er wordt gedaan en op welke gebieden landen beter moeten presteren om de rechten van kinderen te kunnen garanderen.