Scheidend hoogleraar: waterschaarste op zijderoute urgente zaak

De waterschaarste problemen in dit uitgebreide gebied tussen Europa en Oost-Azië worden steeds urgenter, en ook steeds complexer. Spoor, natuurwetenschapper en econoom, betoogt dat wetenschappers hier veel meer aandacht voor moeten hebben, en vooral op een multidisciplinaire manier, waarbij sociale en natuurwetenschappers moeten samenwerken om een bijdrage te leveren tot de oplossing van dit urgente probleem.

Wetenschap in hokjes

Helaas bieden de universiteiten steeds minder mogelijkheden tot dit soort multidisciplinair (en maatschappelijk relevant) onderzoek, betoogt Spoor, en worden jonge wetenschappers steeds meer in disciplinaire hokjes gedwongen, als een onderdeel van strikte promotiecriteria.
De financieringssystemen van onderzoek en de huidige wetenschappelijke publicatie kanalen (internationale tijdschriften) blokkeren ook meestal een dergelijke verbreding. Er zal dus heel wat moeten veranderen in het beleid, en wellicht ook op de visie aangaande wetenschap, om dit tot stand te kunnen brengen.

Schaarse waterbronnen

Door voortschrijdende urbanisatie en verschuiving van landbouw naar met name het Noorden en Noordoosten van China, samen met de katoenverbouw in Centraal Azië, neemt de druk op de al schaarse waterbronnen nog meer toe, in regio’s waar volgens het Intergouvernementele Klimaatpanel de temperatuur deze eeuw harder zal stijgen dan gemiddeld op aarde.

Vervuiling

Daarnaast is er verdere aantasting van de landbouwgronden, door verzilting en vervuiling door andere mineralen. De ondergrondse waterbronnen die vooral worden gebruikt voor landbouw en drinkwater worden daarbij ook steeds moeilijker bereikbaar. De Chinese regering heeft plannen in de maak om rivierwater van Zuid naar Noord te leiden, wat wellicht een tijdelijke oplossing is, maar weer nieuwe milieuproblemen met zich meebrengt, en daarnaast ook veel niet-hernieuwbare energiebronnen zal kosten voor het transporteren van water.