Promotie H.E.M. (Hanneke) Braakhuis

Proefschrift in het kort:

Het optimaliseren van beweeggedrag is essentieel bij patiënten in de revalidatie vanwege het stimuleren van motorisch herstel en het verlagen van het risico op bijvoorbeeld hart- en vaatziekten. Hierbij is het van belang dat het beweeggedrag op de juiste manier in kaart wordt. Draagbare bewegingssensoren bieden een uitkomst. Ze kunnen objectief, betrouwbaar en op een gebruiksvriendelijke wijze houdingen en bewegingen van personen in hun dagelijks leven meten. Het gebruik van deze sensoren heeft veel potentie voor de revalidatie, o.a. vanwege het geven van automatische feedback en het stimuleren van zelfmanagement, zodat er minder vaak tussenkomst van een professional nodig is. Dit proefschrift bespreekt een aantal essentiële vragen rondom een effectieve en onderbouwde toepassing van bewegingssensoren in de revalidatie. Een van deze vragen heeft betrekking op de uitkomstmaten van objectief gemeten beweeggedrag, bijvoorbeeld de duur, intensiteit en frequentie van bewegen. Uit het proefschrift blijkt dat er belangrijke informatie verloren kan gaan wanneer er niet de juiste uitkomstmaten worden gebruikt. Daarom zal er kritisch moeten worden bekeken welke uitkomstmaat passend is bij de patiënt en zijn status. Daarnaast blijkt het gebruik van bewegingssensoren voor het geven van feedback blijkt effectief te zijn, afhankelijk van de patiëntgroep en andere aanwezige gedragsveranderingstechnieken. Therapeuten erkennen tevens de meerwaarde van bewegingssensoren in de behandeling, maar passen het nog maar weinig toe. Er is dus nog veel winst te behalen in het zinvol toepassen van draagbare technologie in de revalidatie. Dit vraagt om toekomstige collectieve samenwerking van verschillende disciplines, zoals onderzoekers, ontwerpers, zorgprofessionals, onderwijsinstellingen en commerciële partijen.