Werken aan een droom

Week of the International Student: Gvantsa Kikalishvili

Tijdens de Week of the International Student interviewen we internationale studenten en alumni van Erasmus Universiteit Rotterdam om ze te vragen naar hun verhaal. Door te kijken naar oude foto’s en oude herinneringen op te halen, vertellen zij over hun ervaringen; de highlights maar zeker ook de uitdagingen van hun studieperiode. Vandaag spreken we Gvantsa Kikalishvili, die vorig jaar afstudeerde van de master in Art, Culture & Society aan de Erasmus School of History, Culture and Communication.

Nederlandse mentaliteit

"Ik heb een hoop onderzoek gedaan naar verschillende art management studies in Europa," vertelt Gvantsa ons. "Omdat ik niet een achtergrond heb als kunstenaar, was het nog best moeilijk om iets te vinden. Ik wilde graag een studie vinden die mijn achtergrond in PR en journalisme juist als een voordeel zou inzetten. Uiteindelijk werd ik toegelaten bij twee opleidingen, aan de universiteit van Milaan en bij Erasmus. Eerst zat ik te twijfelen aan Italië, vooral vanwege de reputatie die het land heeft als het om de klassieke kunsten gaat, maar mijn broer - die in Duitsland woont - adviseerde me om naar Nederland te komen. In de eerste plaats vanwege de kwaliteit van het onderwijs, en de algehele kwaliteit van leven, maar ook vanwege de Nederlandse houding tegenover internationals."

Helaas kon Gvantsa niet zo lang in Rotterdam blijven als ze eigenlijk wilde. Ze startte met haar opleiding in September 2019 en kon genieten van het Rotterdamse tot de COVID-19 pandemie plaatsvond in Maart. In haar kleine appartement deelde ze alle woonruimte met een huisgenoot, waardoor er weinig plek was om geconcentreerd te studeren. "Zoals je op de foto's kunt zien zat ik veel in de UB die eerste maanden. Zo'n 12 uur per dag, elke dag, strijden als een soldaat. Toen de campus en daarmee de bibliotheek dichtging heb ik nog geprobeerd om thuis te studeren, maar daar werd ik te veel afgeleid. Toen ik hoorde dat alles tot aan mijn diplomauitreiking online zou plaatsvinden besloot ik dat het beter was om terug te gaan naar Tblisi."

Museumzondag

Gelukkig kon Gvantsa wel het studentenleven in Rotterdam ervaren tijdens de eerste maanden van haar verblijf. Gevoed door haar interesse in kunst en musea besloot ze om haar vrije zondagen te besteden aan het leren kennen van culturele instellingen in Nederland, één per keer. Op die zondagen leerde ze een hoop over de Nederlandse kunstwereld. "In Nederland leerde ik echt dat kunst voor de mensen is. Daarbij leerde ik dat Nederlanders erg slim zijn. We zouden meer kunnen leren van hun zakelijke instelling. In Nederlandse musea wordt cultureel erfgoed niet alleen gepreserveerd, maar er wordt ook aan de ontwikkeling ervan gewerkt. Het wordt verdeeld, gepresenteerd, beschikbaar gemaakt voor het publiek.

Als we Gvantsa vragen om uit te wijden over dit onderwerp, vertelt ze hoe museum Boijmans van Beuningen kunstwerken uitleende tijdens de renovatie van de gebouwen van het musem. In plaats van de kunst op te sluiten in een kluis, werd het elders gepresenteerd - bijvoorbeeld in de lobby van het Erasmus Medisch Centrum. "Ik zag een man die zijn bijsluiter zat te lezen, en die zit recht naast een kunstwerk. Dat is toch fantastisch!" Gvantsa vertelt dat ze dit voorbeeld vaak gebruikt tijdens de lessen art management die ze geeft aan Georgische universiteiten.

Art Inception

Lesgeven is echter niet haar enige baan. Gvantsa is ook de oprichter van Art Inception, een platform dat Georgische kunstenaars helpt met internationalisering and probeert om de kloof tussen kunstenaars en hun publiek te dichten. "Toen ik terugkwam in Georgië en mijn studie aan de Erasmus had afgemaakt, vroeg ik me af wat ik nu wilde doen. Ik had zo veel tijd en energie in mijn opleiding gestoken, dat het zonde zou zijn om terug de PR in te gaan. Toen heb ik Art Inception opgericht. Met mijn kennis over kunst en mijn vaardigheid in de Engelse taal kan ik Georgische kunstenaars helpen, bijvoorbeeld met het meedoen aan internationale wedstrijden of met het aanvragen van beurzen. Door de pandemie zijn al die competities nu online, dus ik kan een Georgische kunstenaar makkelijk helpen om zich in te schrijven voor een beurs in New York."

Denk globaal, koop lokaal

Een ander doel van Gvantsa's bedrijf is om Georgische kunst naar de internationale markt te brengen. Niet alleen naar culturele instellingen, maar ook naar jouw huis. "Het is een mythe dat kunst alleen voor musea is. Slechts 3% van alle kunst is daar te vinden! Het meeste vind je in huizen, kantoren, plekken waar mensen hun leven lijden. Kunst is als water en brood, het is essentieel om te leven. Je moet niet wachten tot je rijk bent en dan kunst kopen als een investering. Als je op vakantie kunt gaan naar het buitenland, of naar Berlijn voor een weekend,  ben je rijk genoeg om kunst te kopen. Dus doe het!"

Een wijze les, die Gvantsa ook probeert mee te geven aan kinderen en mensen die in culturele instellingen werken. Met haar bedrijf geeft ze trainingen aan museumpersoneel en leert ze kinderen over kunst. Als je kunst niet begrijpt, vind je het niet leuk, en als je het niet leuk vindt, ervaar je het niet - aldus Gvantsa. En hoe vroeger je begint, hoe beter. "Dat is wat ik zo mooi vindt aan het Europese onderwijssysteem: we nemen kleuterklassen mee naar musea. Als we kinderen de rol van kunst in ons leven helpen begrijpen, helpen we ze ook om ervan te genieten."

Als we Gvantsa vragen om terug te kijken naar haar studie en de ervaring op de Erasmus Universiteit, springt er één ding uit. Ze herinnert het kick-off event van haar master in september 2019 nog goed. "Ik vond het heel mooi dat ze niet 'wie ben je?' vroegen, en ik 'Gvantsa uit Georgië' zei, maar in plaats daarvan vroegen ze me: 'wat wil jij veranderen in de wereld?'. Ik wil niet zomaar ergens heenkomen, kennis opdoen en dat mee naar huis nemen. De focus op positieve impact was een essentieel onderdeel van mijn studie.

Meer verhalen van alumni