Promotie S.H.M. (Saskia) van Romunde

Samenvatting:

Achtergrond: Submaculaire chirurgie voor exsudatieve leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD), oftewel maculatranslocatie en retinaal pigment epitheel (RPE)-choroidea transplantatie, wordt overwogen wanneer de standaard behandeling niet volstaat. Dit proefschrift gaat over de langetermijnresultaten van beide chirurgische behandelingen, de morfologische veranderingen na maculatranslocatie, en een mogelijke immuunreactie na autoloog RPE-choroidea transplantatie. 

Resultaten: Een retrospectieve studie over maculatranslocatie, waarbij er 158 patiënten waren geïncludeerd met een mediane follow-up van 45 maanden, toonde een significante visusverbetering vijf jaar na de operatie. Een studie van 81 patiënten die een RPE-choroidea transplantatie hadden ondergaan, met een mediane follow-up van 38 maanden, toonde een verbetering van ≥3 lijnen in 53% van de patiënten één jaar postoperatief, en in 46% bij de laatste controle. Morfologische veranderingen na maculatranslocatie zijn onderzocht in 51 patiënten met een mediane follow-up van 30 maanden. De waarneembaarheid van het stratum limitans externum (ELM) was postoperatief verbeterd in 29% van de patiënten. De belangrijkste voorspellende factor voor een gunstige uitkomst was de aanwezigheid van de ELM. Vijf patiënten hadden een destructieve inflammatoire reactie na een ongecompliceerde RPE-choroidea transplantatie. Bij het testen van RPE-antistoffen vonden wij geen aanwijzing voor een auto-immuun respons.

Conclusie: Er is een significante visusverbetering na submaculaire chirurgie. Extrafoveaal RPE lijkt de fovea op de lange termijn goed te kunnen onderhouden. De belangrijkste voorspellende factor voor een goede chirurgische uitkomst is de integriteit van de ELM. In vijf patiënten was er een inflammatoire reactie na RPE-choroidea transplantatie, ondanks dat het transplantaat autoloog was. Helaas hebben we niet kunnen achterhalen wat deze reactie heeft uitgelokt.