Burgerinitiatieven krijgen steeds vaker steun van de gemeente. Maar welke afwegingen maakt de gemeente en wie zijn eigenlijk de aanvragers? Het proefschrift van Vivian Visser (Erasmus School of Social and Behaviour Sciences) geeft een interessant inkijkje. Zo blijken ambtenaren ideeën van praktisch geschoolden te romantiseren en die van ‘yuppen’ te wantrouwen. Wel bemoeien ze zich regelmatig met het programma en zien ze op een straatfeest liever opera dan rap.
Samen met je buurtbewoners je straat opknappen of het groen een make-over geven. In Rotterdam gebeurt dit op grote schaal en is het bij veel mensen bekend als 'opzoomeren', naar de Opzoomerstraat waar de bewoners in de jaren '80 samen zorgden voor een opknapbeurt van hun sterk verloederde straat. De gemeente Rotterdam juicht dit soort initiatieven van harte toe en biedt hiervoor financiële ondersteuning. Maar welke afwegingen maakt de gemeente bij het steunen van burgerinitiatieven zoals het opzoomeren? Dat onderzocht Vivian Visser in haar proefschrift.
"Burgerinitiatieven zijn projecten die bijdragen aan de leefomgeving"
"Burgerinitiatieven zijn projecten die bijdragen aan de leefomgeving: van het organiseren van een straatfestival tot inwoners die samen het OV in stand houden in hun regio.", verklaart Visser. Overheden zijn volgens haar steeds vaker bereid om dit soort initiatieven te steunen en zelfs te stimuleren. Rotterdam heeft hierin inmiddels een lange traditie. Hoewel burgers hiermee een positieve impuls kunnen geven aan hun buurt, schuilt in deze trend ook een risico: "De ambtenaren die ik sprak zijn bang dat het ongelijkheid kan vergroten. Het zijn juist de welvarende hoogopgeleiden die de potjes weten te vinden en die hier slim gebruik van maken om bijvoorbeeld hun straat te vergroenen.
Bakfietsen vs parkeervakken
Daar komt bij dat hoger opgeleiden ook andere voorkeuren hebben, zo bleek uit de interviews met ambtenaren die de promovenda afnam. Waar nieuwe bewoners (al dan niet met bakfiets) de stoep willen vergroenen en parkeervakken liever zien verdwijnen, hebben andere bewoners die plekken hard nodig omdat zij bijvoorbeeld voor hun werk in de haven per se een auto nodig hebben. Deze groep doet minder snel een aanvraag en blijft vervolgens berooid achter. "Die afweging maken is heel lastig voor een ambtenaar. Ze zijn voor meer groen en klimaatadaptatie, maar voelen ook dat het niet eerlijk is dat de meest mondige burgers met een hoge sociaaleconomische status aan het langste eind trekken."
Voor haar proefschrift sprak Visser ook met Rotterdammers met een lage sociaaleconomische status. Vaak wordt aangenomen dat die eerste groep het ontbreekt aan tijd, middelen of een sterk netwerk. Dat speelt zeker mee, maar de onderzoeker kreeg ook andere dingen terug in de soms behoorlijk heftige gesprekken. "Ze verwachten niet serieus genomen te worden en er klonk echt een soort minderwaardigheidsgevoel door. Hoewel sommigen aangaven normaal niet op hun mondje gevallen te zijn, voelen ze zich in de interactie met de gemeente onzeker. Aan de andere kant is er een groep die zich juist te goed voelt en die gaat rebelleren. Ook is er een groep die niets te maken wil hebben met de gemeente omdat de manieren van doen en werken van ambtenaren en politici hun niet aanstaat."
Plannen van ‘yuppen’ wantrouwig bekeken
De onderzoeker verwachtte ook dat ambtenaren inderdaad een bepaalde scepsis hadden richting de aanvragen van deze groep. Tot haar verbazing bleek het tegenovergestelde. Ambtenaren blijken platgezegd juist wantrouwig over de aanvragen van yuppen, omdat ze zich afvragen of zij het wel echt nodig hebben. "Terwijl de initiatieven van mensen met een lagere sociaaleconomische status juist met open armen worden ontvangen. Die groep denkt onterecht geen kans te maken, maar hun initiatieven worden haast geromantiseerd of geïdealiseerd. Zelfs als een buurtfeest een handjevol mensen zou trekken, werd dat gezien als wenselijke vooruitgang."
"'Het kan niet alleen maar rap zijn', hoorde ik dan terug van een ambtenaar die de organisatie vervolgens koppelde aan een lokaal operagezelschap"
Geen rap maar opera
Bovendien bleken ambtenaren ook bereid om verder te gaan bij het bieden van hulp, bijvoorbeeld bij het aanvragen van een vergunning of het opstellen van een begroting. Naast dat ambtenaren bereid waren om te helpen, bleken ze geneigd te zijn om zich te bemoeien met het programma. "Het kan niet alleen maar rap zijn", hoorde ik dan terug van een ambtenaar die de organisatie vervolgens koppelde aan een lokaal operagezelschap. "Bij geveltuintjes wordt soms zelfs gestuurd op de bloemen die daar zouden moeten staan. Dat heeft iets belerends en ik kan me goed voorstellen dat dit de aanvragers tegen de borst stuit."
De weerstand voor een subsidieaanvraag bij de groep met een lagere sociaaleconomische status blijkt dus om uiteenlopende redenen groot. In een van haar studies onderzocht Visser of de communicatiestijl van de gemeente een verschil kan maken, maar een toegankelijke en praktisch ingestoken flyer bleek niet meer uitnodigend te werken. Een makkelijke oplossing is er volgens de promovenda dan ook niet: "Het is niet alleen een kwestie van anders communiceren of van een bewustwordingstraining ontwikkelen. Ik ben juist best wel onder de indruk geraakt van wat de gemeente doet om meer aansluiting te vinden bij bewoners. Ik denk dat het probleem dieper zit. Er heerst in de samenleving nog te veel het beeld dat je als hoger opgeleide er meer toe doet."
- Promovendus
- Meer informatie
Vivian Visser verdedigt haar proefschrift op donderdag 31 augustus 2023, getiteld: ’Wie is uitgenodigd? Een multi-methode studie naar de perspectieven van overheden en burgers op uitnodigend besturen‘.
- Gerelateerde content
