De Rotterdamwet en de leefbaarheid: een terugblik om vooruit te kijken

André Ouwehand gaat in op het selectieve vestigingsbeleid uit de “Rotterdamwet”. Met artikel 8 uit deze wet kunnen gemeenten nieuwe bewoners zonder inkomen uit werk, studiefinanciering of pensioen weigeren om zich in bepaalde wijken te vestigen. Met artikel 9 kunnen huishoudens met bepaalde sociaaleconomische kenmerken voorrang krijgen, artikel 10 biedt ruimte voor het screenen van woningzoekenden op hun verleden. Rotterdam past artikel 8 al langer jaren toe, vooral in Rotterdam-Zuid, met als doel het verminderen van armoedeconcentraties en leefbaarheids- en veiligheidsproblemen in deze wijken. In 2022 stopt de gemeente met het toepassen van artikel 8, maar gaat door met het toepassen van artikel 9 en 10. Critici stellen dat het gebruik van de Rotterdamwet ten koste gaat van de beschikbaarheid van de toch al beperkte goedkope woningvoorraad voor lage inkomensgroepen in de stad en sociale problemen naar andere kwetsbare wijken verplaatst (“waterbedeffecten”). Diverse onderzoeken hebben het positieve effect op de leefbaarheid niet kunnen aantonen. Ouwehand schreef samen met collega-onderzoeker Wenda Doff diverse kritische beschouwingen over hoe de Rotterdamwet in Rotterdam wordt toegepast. In zijn lezing zet hij de discussie over deze wet, die inmiddels ook buiten Rotterdam wordt toegepast, en oude en recente kritieken op dit beleid op een rij.

Na de lezing van André Ouwehand volgt een reactie van Pieter Tops waarna er ruimte is voor vragen en discussie vanuit de zaal.
Discussieleider: Marcel Ham (Movisie en hoofdredacteur Sociale Vraagstukken).

André Ouwehand werkte als bewonersondersteuner in buurten en wijken en als onderzoeker bij de TU Delft, waaraan hij nu nog als gastonderzoeker verbonden is. Pieter Tops  (Tilburg University) schreef een boek over stedelijke bestuur in Rotterdam na de eeuwwisseling (“Regimeverandering in Rotterdam”) en schreef recentelijk een rapport over hoe de WBMGP geëvalueerd moet worden.